Bad boy Sakis, μπαφάκια και Μίλκο

Εντάξει, είναι γεγονός, η καφρίλα δεν έχει όρια. Αλλά η εικονογραφημένη εφηβική καφρίλα με μία δόση μελαγχολίας έχει άλλη χάρη.

Ο Μάρκος Δεμάρκος είναι 17ρης, ζει στη Σύρο, έχει κολλητό το Γόγο, πίνει φραπέ (προφανώς), γουστάρει μερικές γκόμενες που δεν του κάθονται ή τον κερατώνουν με την πρώτη ευκαιρία, η μάνα του του την πέφτει με τα φροντιστήρια και τις Πανελλήνιες, μυείται στις κρυφές χαρές του μπάφου, βάζει σκουλαρίκι πριν την πενταήμερη, ντρέπεται να ζητήσει προφυλακτικά, γουστάρει να παίζει κιθάρα, βαριέται, πήζει, του τα πρήζουν.

Τα 6 τεύχη του Κρακ, του κόμικ του Τάσου Μαραγκού, είναι ένας σούπερ διαφορετικός φόρος τιμής στη γενιά μας, τη γενιά που τελείωνε το λύκειο στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Μέσα από τις περιπέτειες του Μάρκου και της παρέας του, ο Μαραγκός αποτυπώνει μία ολόκληρη εποχή – τα σόου της Ρούλας Κορομηλά στις πλατείες της επαρχίας, την πενταήμερη στη Ρόδο (όπου το ξύλο με άλλα σχολεία ήταν απλά τόσο καλή φάση), τις γκόμενες που ήταν καυτές μόνο και μόνο επειδή έμειναν τάξη, τα Μίλκο και οι τυρόπιτες.

Δεν ξέρω αν κάτι έχει αλλάξει σήμερα. Ο Τάσος Μαραγκός γεννήθηκε στη Σύρο, είναι 34 ετών και ζει στη Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν πήγα σχολείο στη Σύρο, και φυσικά δεν καταλαβαίνω πώς είναι να θέλεις να ξεφύγεις από ένα μικρό νησί που μπορεί να σε πνίγει, αλλά ξέρω, εννοείται, πώς είναι να θέλεις να ανοίξεις τα φτερά σου, να τρως και να κοιμάσαι όποτε γουστάρεις και όχι όποτε σου λένε οι γονείς, να θέλεις να αποδείξεις ότι δεν είσαι για τα μπάζα. Ακριβώς όπως ο Μάρκος.

Η σειρά των Κρακ είναι απλά καταπληκτική. Είναι αστεία μέχρι δακρύων, politically incorrect, η γλώσσα είναι απλά τόσο ζωντανή που δεν το πιστεύεις (σε πόσα βιβλία διαβάζεις τη λέξεις κατουρόκαυλα και μπαφάκι και έχει πλάκα;), το σκίτσο απλό αλλά ξεκαρδιστικό. Ένας φίλος που ξέρει από αυτά μου έλεγε ότι τα Κρακ είναι ίσως τα καλύτερα ελληνικά κόμικς, και ότι έχουν επιρροές από το Hate του Peter Bagge. Δεν το έχω διαβάσει αλλά το έχω ήδη παραγγείλει.

Τα 6 τεύχη του Κρακ (inside info: το 7ο βγαίνει όπου νά΄ναι) συμπληρώνονται από στριπάκια του Κ. Ομίστα και άλλες σούπερ αστείες ιστορίες όπως αυτή με το Ελληνόπουλο και το πρόβατο ονόματι Τζατζίκι στο εξώτερο διάστημα.

Αγόρασα το Κρακ 6, στο οποίο ο Μάρκος πάει στρατό, στο Comicdom. Μου άρεσε πάρα πολύ, και αργότερα διάβασα όλη τη σειρά από την αρχή. Όλα τα τεύχη είναι απίστευτα, αλλά εγώ έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο Κρακ 4, το τεύχος της πενταήμερης στη Ρόδο. Εγώ πήγα Κρήτη το 1996 και όχι Ρόδο το 1995 όπως ο Μάρκος, και σίγουρα δεν μου την έπεσε καμία καθηγήτρια, όπως η αχόρταγη βιτσιόζα φυσικού που ξεζούμισε το Μάρκο, αλλά με αυτό το τεύχος κάπως ταυτίστηκα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.