Δουλεύοντας από το σπίτι

Για κάποιους από εμάς, τους οποίους οι περισσότεροι θεωρούν «τυχερούς», η τηλεεργασία που, για τους λάθος λόγους, φοριέται πολύ τελευταία είναι μέρος της καθημερινότητάς μας εδώ και χρόνια.

Εδώ και έντεκα χρόνια εργάζομαι και από το σπίτι, ήτοι υπάρχουν ημέρες που δεν πηγαίνω στο γραφείο, αλλά γράφω, διαβάζω, συνεργάζομαι και παραδίδω από την πολυθρόνα του σαλονιού, την καρέκλα της κουζίνας, το πάτωμα, το μπαλκόνι ή τον καναπέ. Άλλες φορές είμαι καλύτερη, άλλες όχι τόσο παραγωγική, και αυτό δεν διαφέρει επί της αρχής από το να βρισκόμαι σε εργασία με ωράριο. Το διάστημα που δούλευα με κάρτα ως ωρομίσθια συνέβαινε ακριβώς το ίδιο – και χειρότερα.

Το debate σχετικά με το αν η εργασία από το σπίτι είναι καλή ή κακή είναι ατελείωτο και το βρίσκω τρομερά βαρετό. Προσωπικά, βρίσκω πραγματικά τυχερούς όσους δουλεύουν μεν από το σπίτι, αλλά έχουν και τέλεια οργανωμένο, εξοπλισμένο και απομονωμένο χώρο για να το κάνουν. Δεν εννοώ πολύθρόνα με θέα το δάσος. Η δουλειά από το σπίτι δεν είναι ανάγνωση νουβέλας. Πόσοι είμαστε αυτοί που έχουμε εξασφαλίσει αυτές τις ανέσεις; Ελάχιστοι.

Έπειτα βλέπω συχνά να τίθεται το θέμα της εμφάνισης. Κάποιοι θα σου πουνε ότι το να περνάς όλη μέρα με τη φόρμα, το κολάν ή και την πυτζάμα είναι υπέροχο, κάποιοι άλλοι ευλαβικά ντύνονται, φτιάχνουν τα μαλλιά τους, βάζουν άρωμα, ό,τι δηλαδή θα έκαναν εάν επρόκειτο να εργαστούν σε χώρο με κόσμο. Εγώ δεν ανήκω σε καμία από τις δύο ομάδες. Υπάρχουν μέερς που θα ντυθώ, ίσως βάλω και λίγο κραγιόν (αλλά όχι άρωμα), και θα καθίσω στον καναπέ με το λάπτοπ. Υπάρχουν άλλες που θα είμαι με μία τρύπια φόρμα και ένα ξεχειλωμένο πουλόβερ, άλουστη με τα γυαλιά. Καμία από τις δύο επιλογές δεν με κάνει παραγωγικότερη. Δεν υπάρχει κανόνας. Αυτό είναι ίσως ενα μεγάλο καλό της τηλεεργασίας: δεν υπάρχει κανένας κανόνας εμφάνισης. Προσοχή όμως μην ανοίξει η κάμερα κατά τη διάρκεια τηλεσύσκεψης και σε βρει με πυτζάμα. Μου έχει τύχει.

Έτερο ζήτημα: έχεις ανοιχτή τηλεόραση ή όχι; Η απάντηση είναι πως δεν πρέπει. Εκτός του προφανούς, της απόσπασης της προσοχής και της μείωσης της απόδοσης, γενικά δεν είναι ό,τι καλύτερο να κοιτάς δυο οθόνες – εκτός αν το κάνεις για λόγους εργασίας.

Ναι, όταν δουλεύεις από το σπίτι κάνεις πιο πολλά διαλείμματα, όχι πάντα βέβαια για να χαζέψεις. Μπορείς να βγεις για λίγα ψώνια, να βάλεις ένα πλυντήριο, να το απλώσεις, μπορείς να μαγειρέψεις κάτι πιο ωραίο για το βράδυ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος σου σού ανήκει. Όποτε δουλεύω από το σπίτι, ακόμα και αν δεν κάνω τίποτα από τα παραπάνω, πάντοτε καταλήγω να δουλεύω περισσότερες ώρες. Ξεκινώ από το πρωί πριν τον πρώτο καφέ και τα κλείνω λίγο πριν πάω το βράδυ για ύπνο. Η αυτοπειθαρχία είναι όμως βασική: ποτέ δεν ξενυχτάω (είναι αποδοτικότερο να εργάζομαι από νωρίτερα το πρωί, καθώς τότε είναι διαθέσιμοι και οι περισσότεροί μου συνεργάτες), πάντα σταματώ μισή ώρα για μεσημεριανό, δεν το ρίχνω στα σνακ ενδιάμεσα (κάτι που στο γραφείο συχνά μου συμβαίνει), όσο και αν είναι ελκυστικό ποτέ δεν δουλεύω από το κρεβάτι (εκτός αν είμαι άρρωστη).

Επίσης, μαθαίνω να ρυθμίζω τη θερμοκρασία του χώρου σωστά, όπως σε ένα γραφείο και όχι σε ένα σαλόνι με τζάκι, να αερίζω, να ακούω τη μουσική που με βοηθά. Τις ώρες που ισχύει, ενημερώνω τους συνεργάτες ότι είμαι ανα πάσα στιγμή διαθέσιμη μέσω Skype, Zoom, GoToMeeting. Τις ώρες που θέλω να διαβάσω ή να γράψω κάτι συγκεντρωμένη, τα κλείνω. Χρησιμοποιώ, με άλλα λόγια, τα online αυτά συνεργατικά περιβάλλοντα ακριβώς όπως την πόρτα του γραφείου μου.

Υπάρχουν και τα καλά: στο μισάωρο διάλειμμα του μεσημεριανού, μπορώ να δω ένα επεισόδιο μιας σειράς ή να διαβάσω το βιβλίο μου. Αλλά και πάλι, πάντα προτιμώ να τρώω το μεσημέρι στο γραφείο με τους συνεργάτες μου. Είναι πιο ωραίο, μας δένει, το απολαμβάνω . Όσο καλό και αν είναι το crime βιβλίο που διαβάζω.

Άλλο καλό: δεν τρωω delivery ή από τάπερ. Τρώω από το πιάτο μου κανονικά, και μάλιστα ακριβώς αυτό που θέλω, όποτε το θέλω. Όταν ξέρω ότι θα δουλεύω από το σπίτι, κάνω τα κουμάντα μου – αυγά, σαλάτες, υλικά για τοστ. Μαγειρεύω περισσότερο για βραδινό, ώστε την επομένη να έχω απλά να ζεστάνω ένα πιάτο φαϊ. Δεν είναι επιστήμη, είναι κοινή λογική.

Δύο είναι τα θέματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στην εργασία από το σπίτι: 1. Να βγει η δουλειά σωστά και στην ώρα της. 2. Να μην πονέσει η μέση σου από τις τόσες ώρες στον καναπέ.

Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά λεπτομέρειες.