Δε φεύγω ακόμα για διακοπές. Δυστυχώς. Αλλά ετοιμάζομαι. Δηλαδή προετοιμάζομαι ψυχολογικά.
Τη στιγμή που θα κλείσω τη βαλίτσα μου, λίγο πριν αναχωρήσω, θα βγάλω από το ράφι μου το Freedom του Jonathan Franzen – αναμένω και απαιτώ τα υπόλοιπα βιβλία να κάνουν ενός λεπτού σιγή.
Δε θα λείψω για πολύ. Δυστυχώς. Αλλά δε θέλω να διαβάσω μόνο το Freedom. Είπαμε, σαν τον Franzen είναι λίγοι, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να διαβάσω τουλάχιστον δύο-τρία βιβλία ακόμη.
Ανέκαθεν τα καλύτερα βιβλία μου τα πρότειναν άνθρωποι που δεν ήξερα καλά.
Το post αυτό, λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό: μία παράκληση. Θα ήθελα να μου προτείνετε ποια βιβλία να πάρω μαζί μου εκτός από το Freedom. Ή απλά να μοιραστείτε μαζί μου ποια πήρατε ή σκοπεύετε να πάρετε εσείς.
Θέλω να έχω χρόνο να το σκεφτώ και να αποφασίσω, εδώ στο μικρό μου γραφείο κάπου στο κέντρο μιας Αθήνας που βράζει.
Περιμένω προτάσεις με ανυπομονησία – ως τότε θα ακούω στο repeat αυτό και θα σας ευχαριστώ εκ των προτέρων:
Don't Ever Read Me 
1. John Fowles – The Magus. Ταιριάζει και με το setting των διακοπών.
2. Declan Hill – The Fix: Organized Crime and Soccer. My idea of light reading 🙂
3. Τριλογία John King (Football Factory – Headhunters – England Away). Ditto 🙂
Βέβαια αν είχε εκδοθεί το 1Q84 όλα τα παραπάνω θα έμεναν στο σπίτι 😦
Ευχαριστώ Χρήστο!
Πολύ ποδόσφαιρο βλέπω, αλλά θα τα τσεκάρω. Το πρώτο το έχω διαβάσει, είναι πολύ entertaining, όντως.
Θα μου επιτρέψεις να σχολιάσω, όμως, ότι το 1Q84 ίσως ήταν λίγο απαιτητικό για την παραλία. Ακόμα και για την τσάντα θαλάσσης 🙂 Νομίζω ορθά βγαίνει μέσα Οκτώβρη και μαντεύω ότι πολύς κόσμος θα περάσει Χριστούγεννα παρέα μαζί του 😉
Τείνω τελικά να συμφωνήσω με το σχόλιό σου για το 1Q84 και ήδη ξέρω τι δώρο θα ζητήσω για τα Χριστούγεννα 🙂
To Freedom είναι, όπως σου έχω πει, εξαιρετικό, συγκλονιστικό και απίθανο μαζί, χωρίς να είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για παραλία παρά μόνο από άποψη φυσικού βάρους. Συμφωνώ επίσης με τον Antonius Block ότι οι επιλογές του τοπικού βιβλιοπωλείου είναι ένας μεγάλος αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει όλο το reading schedule!
Γενικά σπάνια καταφεύγω στο τοπικό βιβλιοπωλείο (το οποίο σε ορισμένα από τα μέρη που πάω συστεγάζεται με πρακτορείο εφημερίδων και, ενίοτε, ΚΤΕΛ), εκτός κι αν ξεμείνω από βιβλία. Έτσι άρχισα το Χαρυ Πόττερ, στη Άνδρο. Τελείωσα τα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά και είχα άλλες 2-3 μέρες. The rest is history, όπως όλα τα μεγάλα πάθη.
Με έχεις ενθουσιάσει με το Freedom. Και το πιστεύω. Νομίζω θα είναι απίστευτο.
Συνήθως εκεί που καταλήγουμε το βιβλιοπωλείο όντως συστεγάζεται με το πρακτορείο τύπου, αλλά μου αρέσει η αίσθηση του να πετυχαίνεις εκεί κάποιο βιβλίο που θα ήθελες να είχες πάρει μαζί σου ή το ακριβώς αντίθετο, να διαβάσεις κάτι που δεν θα διάβαζες πότε υπό κανονικές συνθήκες.
Αγνοούσα το 1Q84 και ήδη μπήκε στη φθινοπωρινή λίστα 🙂
Εγώ δεν ανυπομονώ… Ανυπομονώ, όμως για αυτό!
🙂
Εκτός από το Freedom, πήρα μαζί το «Salonica – city of ghosts» του Mazower και επιτελους θα αποτελειώσω το «Ταξίδι» του Σελίν. Για κάτι πιο tech, το ebook «in the plex» του Steven Levy, για την ιστορία της Google.
Και πάντα αφήνω χώρο για τη random επιλογή από αυτά που θα διαθέτει το τοπικό βιβλιοπωλείο 🙂
Ευχαριστώ! Φαντάζομαι η tech επιλογή είναι λόγω επαγγελματικής αφοσίωσης. Εάν είναι έτσι, να αντιπροτείνω με τη σειρά μου το The Cathedral and the Bazaar του Eric. S. Raymond.
The Border Trilogy – Cormac McCarthy
Αγαπητή Μαρκησία,
Ευχαριστώ. Δυστυχώς οι μέχρι τώρα προσπάθειές μου να διαβάσω McCarthy δεν με έπεισαν ότι μου ταιριάζει. Θα το δοκιμάσω, αλλά όχι στην παραλία.
Προς το παρόν στη δική μου λίστα βρίσκονται:
Judith Schalansky – Atlas of remote islands
Henry Miller – Ο κολοσσός του Μαρουσιού
Μαξ Φρις – Στίλερ
Το πρώτο είναι υπέροχο.
Διαλέγω πάντα από τα διαθέσιμα σχεδόν τελευταία στιγμή. Κάνω τόση ώρα όσο και για να διαλέξω σελιδοδείκτες. Φέτος ο κατάλογος έχει Ishiguro, LeCarre, Cloud Atlas κ.α.
Για σιγουράκια προβλέπω τα εξής:
Graham Swift – Ever After
Alan Hollinghurst – The Line of Beauty
R.J. Ellory – A Quiet Belief In Angels
και το Freedom.
Ευχαριστώ!
Freedom, βέβαια. Στο βιβλίο και γενικά.
Λένος Χρηστίδης, Λοστρέ (εκδ. Καστανιώτη)
Νικολά Βερντάν, Το ραντεβού της Θεσσαλονίκης (εκδ. Χαραμάδα)
Ζερόμ Γκαρσέν, Οι δύο αδελφές από την Πράγα (εκδ. Πόλις)
Adrian Colesberry, How to Make Love to Adrian Colesberry (εκδ. Gotham)
Το τελευταίο το γράφω περισσότερο για αστείο, παρά για πρόταση.
Είναι όμως το πρώτο που τσεκάρω 🙂
κι εγώ το έψαξα. ενδιαφέρον. θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε και κάποια φωτογραφία του Adrian Colesberry… πάω να τον γκουγκλάρω.
Μοιάζει με το μικρό αδερφό του Νίκου Χατζηνικολάου που τον πήρανε στο MIT με υποτροφία.
δεν τον πετάς κι απ΄το κρεβάτι. θα διαβάσω για τις επιδόσεις και τα γούστα του και θα επανέλθω. 🙂
Extremely Loud and Incredibly Close – Jonathan Safran Foer. Αντικαλοκαιρινό θέμα (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) αλλά φοβερό ύφος.
Ευχαριστώ! Μήπως να το αφήσω για το Σεπτέμβρη που θα είναι και επίκαιρο; Ή όχι;
Μπα, δεν του αξίζει να διαβαστεί ως κομμάτι της post 9/11 μυθολογίας. Αν και φοβάμαι πως θα διαβαστεί έτσι κι αλλιώς σε κάποιο ground zero.
Κάτι θα ξέρεις εσύ..
+1 για Φόερ. Μετά τον Έκο θα διαβάσω το 1ο του που εχει γινει και ταινια με τον Φροντο (καλη ταινια παντως).
Τάσο, ελήφθη για Φόερ, με ζαλίσατε, άρα θα είναι σούπερ. Και για Χαζάρους. Εσύ κάτσε με τον Έκο. Εμένα δε με βλέπω.
Θα συμφωνήσω με τον Jonathan Safran Foer!!!Μου άρεσε τόσο πολύ…Και είναι στιγμές όπως το τέλος που το άτιμο μικρό weirdo, ο Oscar, σε συγκινεί τόσο πολύ!
Και σκέφτομαι τι να προτείνω στην Αγιάτη που ολόκληρη η βιβλιοθήκη μου είναι προτάσεις δικές της!
-Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή, εκδ. Άγρα, Γλυκύτατο, τρυφερό κι εύκολο για διακοπές.
-Help, Kathryn Stockett, Άργησα να το τελειώσω, παιδεύτηκα λιγάκι αλλά ήταν πολύ καλό!
Εγώ λέω να πάρω το πολυδιαφημισμένο Before I go to sleep, του Watson, στην ελληνική του μετάφραση Αμνησία κι ένα που πήρα κατά λάθος αλλά φαίνεται να ταιριάζει στις διακοπές The best of everything της Ronna Jaffe…
Καλές διακοπές λοιπόν και καλές αναγνώσεις σε όλους μας:)
Αμήν! Κι ευχαριστώ!
Ποια βιβλία της βιβλιοθήκης σου είναι προτάσεις μου, δηλαδή;; 🙂 Ελπίζω να μη σε έχω απογοητεύσει πολύ!
Μεγάλη η λίστα……Ενδεικτικά είναι της Mo Hayder-για τα οποία πολύ θα ήθελα μια συζήτηση-ανάλυση 🙂
Θυμήθηκα ακόμη ένα αγαπημένο βιβλίο πολύ ωραίο για καλοκαίρι αν και το διάβασα χειμώνα 🙂 Το παλιοκόριτσο του Llosa, διασκεδαστικότατο!
Ωχ, Mo Hayder, ε;; Έπεσες στα δύσκολα! Διάβασες και Birdman και Treatment; Και πώς σου φάνηκαν; Είναι και τα δύο από τα καλύτερα στο είδος τους. Όταν διάβαζα το Birdman σκεφτόμουν ότι έχει πολύ θάρρος η γυναίκα για να γράφει τέτοια πράγματα, άσε που και το ότι είναι γυναίκα η συγγραφέας έχει ενδιαφέρον. Αν σου αρέσουν αυτά, δοκίμασε και την McDermid.
Llosa έχω την Πόλη και τα Σκυλιά σε αναμονή..
δεν ξέρω αν είναι το κατάλληλο καλοκαιρινό ανάγνωσμα αλλά ήταν η μεγάλη μου ανακάλυψη φέτος το χειμώνα, το Things Fall Apart του Chinua Achebe.
Επίσης θα πρότεινα το Sharp Objects της Gillian Flynn, διότι ως πιστή αναγνώστρια του blog σου είδα πως είσαι fan του crime fiction 😉
Το ένα το σημείωσα. Το άλλο το έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Χμμ. Λοιπόν, ενώ έχει ατμόσφαιρα και είναι καλό whodunnit, το τέλος με απογοήτευσε και αυτός είναι και ο λόγος που δε διάβασα και το επόμενο της Flynn…
«Το Δωμάτιο», Έμα Ντόναχιου (Ψυχογιός)
The Pillars of the Earth , Ken Follet
Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Καζαντζάκης Νίκος
Χα! Λοιπόν, το Δωμάτιο το έλαβα προχτές ως δώρο στο πρωτότυπο. Για καιρό το σκέφτομαι, όσο ήταν ακόμη υποψήφιο για Booker. Τώρα που το έχω θα το διαβάσω σίγουρα – πώς σου φάνηκε;;
Ζορμπά έχω διαβάσει. Χρόνια τώρα, σε ένα ολονύχτιο τραίνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Ευχαριστώ!
Λοιπόν, το Δωμάτιο μου άρεσε πολύ και θεωρώ οτι είναι ένα βιβλίο που σε βάζει σε διαδικασία να το διαβάσεις με τη μια.Βέβαια το δύσκολο θέμα του κοντράρει λίγο με την παράλια των διακοπών…
Ζόρμπα ήμουνα σίγουρη οτι θα έχεις διαβάσει αλλά στο πρότεινα γιατί διαβάζοντας το κι εγώ ξανά, 5 χρόνια μετά την τελευταία ανάγνωση το βρήκα διαφορετικό…
Θα σου πρότεινα κι έγω του Jonathan Coe: Το σπίτι του ύπνου που σου προτείνει ο Σταθης. Δεν μοιάζει με το Rotters’ Club …
Περιμένω να δω πως σου φάνηκε το Δωμάτιο!!
Θα το διαβάσω! Η φίλη που μου το έκανε δώρο είναι παιδοψυχολόγος και με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και εντυπωσιάστηκε. Για να δούμε.. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το εύρημα του θέματος μου ακούστηκε εξ’ αρχής πολύ πολύ ενδιαφέρον!
Αν δεν έχεις διαβάσει Sarah Waters προτείνω το The little stranger ή το Fingersmith. Ότι πρέπει για παραλία! Επίσης το The blind assassin της Margaret Atwood. Και για κάτι ελληνικό, ο Τούρκος στον κήπο του Γιάννη Ξανθούλη. Καλές διακοπές!
Sarah Walters δεν έχω διαβάσει! Αλλά το Blind Assassin το διάβασα! Ξανθούλη, φαντάζομαι έχεις διαβάσει το Πεθαμένο Λικέρ. Αν όχι, ήρθε η ώρα! Ευχαριστώ!
Jonathan Coe: Το σπίτι του ύπνου. Δεν το έχω τελειώσει ακόμα, όμως πιστεύω πως είναι μια πολύ καλή επιλογή! Επίσης το Extremely Loud and Incredibly Close που αναφέρθηκε, επιβάλλεται να το διαβάσεις κάποια στιγμή!!!
Όποια βιβλία και να επιλέξεις πάντως, περιμένουμε εντυπώσεις.
Όπως πάντα, φυσικά!
Καλές διακοπές!
Ευχαριστώ! Θα τις έχετε, βέβαια!
Εξομολόγηση: Ο Coe δε με ενθουσιάζει – μετά το Rotters’ Club δεν τον ξαναδοκίμασα.. Αλλά τον έχω κατά νου.
Βλέπω το Extremely Loud and Incredibly Close σαρώνει. Ας είναι. Θα το πάρω! 🙂
Το Σπίτι του ύπνου είναι από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία και ο Coe μ’αρέσει πολύ γενικά, τον βρίσκω πολύ ευφυή!
🙂 Σκέφτομαι ότι το Σπίτι του Ύπνου και το Extremely Loud and Incredibly Close είναι σχεδόν ισοπαλία!
1. Θωμάς Κοροβίνης – Ο γύρος του θανάτου
2. Cormac McCarthy – Blood Meridian
3. Umberto Eco – Το κοιμητήριο της Πράγας
Ευχαριστώ Herr Campaigner!
Το πρώτο το έχω και επίκειται! Ο McCarthy δε με ενθουσιάζει δυστυχώς και, όσο για τον Έκο, μετά το Όνομα του Ρόδου το χάος. Για την παραλία, εννοώ. No hard feelings.
Πού θα πας διακοπές;
Και πού/πότε διαβάζεις συνήθως; στο σπίτι, στην παραλία; το βράδυ;
Ο ελληνικός ήλιος είναι ανελέητος, δεν αφήνει περιθώρια για πολλά-πολλά (και προς θεού, όχι Σελίν στην παραλία)
Αφού δεν ξέρω τίποτα για το πού θα ξεκαλοκαιρέψεις, θα προτείνω γενικά παραλιαναγνώσματα – κι όχι αυτά που θα πάρω μαζί μου:
-Το Βρετανικό μουσείο πέφτει, Ντέηβιντ Λοντζ
-Εγώ κι ο θείος Χάρης, Κλέων Αρζόγλου
-Μεταξύ συρμού και αποβάθρας, Έλενα Μαρούτσου
-Χαμένα κορμιά, Άννυ Πρου
-Δύσκολοι έρωτες, Ίταλο Καλβίνο
-Τελευταίες ειδήσεις απ΄τον κόσμο, Άντονυ Μπέρτζες
-Λεβιάθαν ή την Τριλογία της Ν. Υόρκης, Πολ Όστερ
-Το Σμήνος, Φρανκ Σέτσινγκ
-Το Χαστούκι, Χρήστος Τσιόλκας
θα πάρω μαζί μου τις Διορθώσεις, τα Σακιά της Καρυστιάνη, το Κόκκινο στην Πράσινη γράμμη του Γκουρογιάννη, την περίπτωση Φίνκλερ (εν μέρει εξαιτίας σου), τη Χημεία του θανάτου του Μπέκετ (ολωσδιόλου εξαιτίας σου) και κάτι από Στήβεν Κινγκ. Πάντα παίρνω κάτι από Στήβεν Κινγκ.
Ουάου, μου έβαλες πολλή δουλειά! Από όσα αναφέρεις έχω διαβάσει Lodge και Auster.
Να σου πω, βέβαια, ότι έχω διαβάσει σχεδόν τα άπαντα του King – ποιο θα πάρεις; Περιμένω τις εντυπώσεις από τις Διορθώσεις (τη γνώμη μου την ξέρεις – τη διαλαλώ όπου σταθώ κι όπου βρεθώ!), και τον Φίνκλερ. Ο Φίνκλερ, αν και διαφορετικός, είναι κατά τι πιο αδύναμος.
Διαβάζω παντού. Μόλις ξυπνήσω, λίγο πριν το μπάνιο, λίγο μετά – και κυρίως το μεσημέρι, διότι ποτέ δεν κοιμάμαι τα μεσημέρια. Φέτος λόγω δουλειάς θα λείψω ελάχιστα, πιθανώς στην Ισθμία, λίγο έξω από την Κόρινθο, και σε μία περιοχή που λέγεται Κόκκινο Νερό, στους πρόποδες του Κισσάβου. Και τα δύο μέρη ενδείκνυνται για διάβασμα. Εσύ;;
Αν και βιβλιόφιλη, είναι πολλά τα βιβλία που δε γνωρίζω από τα προτεινόμενα..Μου φαίνεται έχω λίστα υποψηφίων αναγνωσμάτων για όλη την υπόλοιπη χρονιά(τουλάχιστον). Διαβάζω το » Στο καλό μυθιστόρημα»της L.Cosse που αφορά τον κόσμο τον εκδόσεων και των βιβλίων, είναι αρκετά ενδιαφέρον..Λέω να πάρω μαζί μου κάποια από τα βιβλία που για διάφορους λόγους έχουν απομείνει στο κομοδίνο χωρίς να τα έχω διαβάσει,όπως:»O κλειστός κύκλος»του Τζ.Κόου, »Το μαύρο βιβλίο» του Ο.Παμούκ.’Εχεις διαβάσει κάτι από την Αμάντα Μιχαλοπούλου? Νομίζω ότι το »Γιάντες » είναι ότι πρέπει για παραλία.. Καλές διακοπές!!
Υ.Γ Η ανάγνωση του blog σου έχει γίνει μια απολαυστική καθημερινή συνήθεια.Πολύ χαίρομαι που ως facebook friend της Ηλιάνας( συμμαθήτριες στο σχολείο) το ανακάλυψα!:)
Καλημέρα! Ήσουν συμμαθήτρια της Ηλιάνας; 🙂 Είναι πολύ αγαπημένη μου φίλη..
Παμούκ έχω διαβάσει το Χιόνι και το Με Λένε Κόκκινο. Τίποτα άλλο. Δεν είμαι σίγουρη ότι είναι για παραλία..
Πριν μερικά χρόνια μια καλή φίλη μου έκανε δώρο το Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη της Μιχαλοπούλου και είναι το μόνο της βιβλίο που έχω διαβάσει! 🙂
Βλέπω πολύ δημοφιλής ο Coe στα σχόλια.. Χμμ. Δεν ξέρω γιατί εμένα δε μου ταίριαξε τόσο αλλά θα τον δοκιμάσω και πάλι!
Ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια!
Ξέχασα!! Δε θα φύγω χωρίς να πάρω την » Eλευθερία» ή τις «Διορθώσεις», λες να είναι και για μένα love at first ..read?
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην είναι! Οι Διορθώσεις είναι ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο.
E tote to Freedom, mono. Tha peraseis tis ypoloipes meres na to skeftesai. Tha to diavazeis arga giati den tha theleis na teleiosei kai tin idia stigmi, den tha mporeis na to afiseis.
Με φτιάχνεις! 🙂
Καμμία η σχέση Η Πόλη και τα σκυλιά…Το παλιοκόριτσο είναι πιο ελαφρύ!
Mo Hayder μέχρι και το Gone!!!Όλα με τον Jack.Μου άρεσε, όντως πολύ τολμηρή αλλά… τα μπλέκει πολύ!Η ιστορία με τον γείτονα και τον αδερφό του στο Birdman ενδιαφέρουσα και πολύ εμμονική αλλά κάπου στην πορεία μ’ενόχλησε.Ο γείτονας, η Βερόνικα η σχέση με την Μπέκυ-έλεος…Ενώ το κεντρικό στόρι ήταν άψογο κι ανατριχιαστικό!
Επίσης και το Sister και το Engleby που μ’άρεσε πολυ!!!Πολλά πολλά, μού’ρχονται ένα-ένα!Κι επίσης…η τελευταία ανάρτηση μ’έπεισε ν’αρχίσω επιτέλους Harry Potter!!!
Α, διάβασε το Room, θα σ’αρέσει πολύ μόλις συνηθίσεις λίγο την αφήγηση του μικρού.Η ανάρτησή σου για το δωμάτιο σου στην εστία….κάτι μου θύμισε από το Room!
Mo Hayder: Εμένα το Ritual δε με ενθουσίασε κι έτσι έχω ακόμα το Skin και κάθεται στο ράφι. Συμφωνώ απόλυτα, το side story με τον αδερφό του Jack ήταν κουραστική – τώρα που το σκέφτομαι, όμως, το Treatment αξίζει μία ανάρτηση!
Sister: Καλό και έξυπνο. Πρόσφατα μεταφράστηκε με τον άθλιο τίτλο «Στα ίχνη σου…» (ναι, με τα αποσιωπητικά).
Engleby: Ακόμα καλύτερο και πολύ σκοτεινό. Έχεις πάει Cambridge; Έχει πολλή από την ατμόσφαιρα της πόλης!
Harry Potter: Να δεις μόνο εάν δεν έχεις δει ταινίες. You’re in for a treat!
Room: Αλήθεια;;; Όλος μου ο κόσμος ένα δωμάτιο, ε;;
Δε θα πω περισσότερα, αφού το διαβάσεις, διάβασε ξανά την ανάρτησή σου και θα καταλάβεις:)
Δεν έχω δει ταινίες Harry Potter, δεν έχω ιδέα τι γίνεται!
Το είδα απ’τη Διόπτρα,δε μ’άρεσε ούτε εμένα ο τίτλος.
Ναι το Treatment σίγουρα πιο καλό, περιμένω ανάρτηση!Δεν έχω πάει όμως στο Cambridge, δυστυχώς:(
Και τώρα που είδα θυμήθηκα και τον Μαγκλίνη που εκείνο το μικρό,παράξενο βιβλίο με ξετρέλανε!Ήταν περίεργο και μ’άρεσε πολύ!
Treatment: Ναι, θα κάνω μία ανάρτηση – πόσο απολαυστικά αρρωστημένο βιβλίο, Θεέ μου! 🙂
Ανάκριση: Είναι παράξενο βιβλίο και δυνατό, νομίζω ακριβώς επειδή είναι τόσο σύντομο. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, σε αυτή την περίπτωση να διαβάσεις και το πρώτο βιβλίο του Μαγκλίνη, το Σώμα με Σώμα (εκδ. Πόλις). Είναι διαφορετικό αλλά πολύ καλό επίσης!
Έχω αγοράσει τις Διορθώσεις εδώ και χρόνια από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και δεν ξέρω τι με έκανε να το αφήσω στην άκρη τόσο καιρό.Για να είμαι ειλικρινής αν δεν το πρότεινες τόσο πολύ δεν θα το έβαζα ξανά στη λίστα μου .. (εκτός και αν τελειώναν τ’ αδιάβαστα βιβλία που έχω, δύσκολο καταρθωμα). Υποπτεύομαι ότι θα έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία του Μουρακάμι, (έχω αφήσει στη μέση το Κουρδιστό πουλί αυτή τη στιγμή για να γράψω εδώ) αλλά θα δοκιμάσω να σου προτείνω και γω δυο τρία βιβλία.
Η ιστορία του Εντγκαρ Σωτέλ του Ρομπλέφσκι, εκδόσεις Πλατύπους
Η Παναγιά της θάλασσας Ιλδεφόνσο Φαλκόνες, εκδόσεις Πατάκη
Οι εκατό αποχρώσεις του άσπρου Πρίθι Ναιρ εκδόσεις Πατάκη
Η σκιά του ανέμου Κάρλος Λουις Θαβόν εκδόσεις Λιβάνη
Αναφορά στον Γκρέκο Ν. Καζαντζάκης
και αν σου αρέσουν τα μαθηματικά, το Θεώρημα του Παπαγάλου Ν.Γκεντζ, (εκδόσεις Πόλις)
Υ.Γ. μόλις με πήρε ο βιβλιοπώλης μου για το βιβλίο του Μαγκλίνη! Μου φτιαξε τη μέρα!
Οι Διορθώσεις θα είναι νομίζω η έκπληξη του καλοκαιριού για σένα, θα απορείς γιατί δεν τις είχες διαβάσει τόσο καιρό – πες μου πώς σου φάνηκαν!
Ε, λοιπόν, όχι, δεν έχω διαβάσει τα άπαντα του Μουρακάμι, το Κουρδιστό Πουλί δε με συγκινεί ακόμα κι έτσι δεν το έχω διαβάσει. Και δεν είμαι και από αυτούς που μετράνε τις ώρες ώσπου να βγει το 1Q84. Κάθε άλλο.
Δεν έχω διαβάσει κανένα από τα βιβλία που προτείνεις και τα τσεκάρω άμεσα! Ευχαριστώ πολύ!
Όσο για το βιβλίο του Μαγκλίνη, είναι πολύ δυνατό, μου άρεσε πάρα πολύ όπως ξέρεις, και περιμένω και για αυτό τη γνώμη σου!
Καλημέρα σας. Επειδή για μένα οι διακοπές θα είναι επαναπατρισμός μέτα από μήνες και θέλω να είναι απόλυτα «ελληνικές» έχω ήδη ετοιμάσει Νίκο Τσιφόρο για μαζί. «Τα παλιόπαιδα τ’ατίθασα», «Ελληνική Μυθολογία» και «Εμείς κι οι Φράγκοι». Τα έχω χιλιοδιαβάσει, μερικά αποσπασματικά τη δεύτερη και τρίτη φορά (σου δίνουν εξάλλου αυτή τη δυνατότητα, μιας και κάθε κεφάλαιο είναι σαν ξεχωριστό κομμάτι), αλλά νομίζω ότι δεν έχει άλλος συγγραφέας σκιαγραφήσει τόσο καθαρά τη φύση μας. Τον βρίσκω, εν μέσω κρίσης, πιο επίκαιρο από ποτέ. Αυτά για παραλία. Για μετά, στις «σπιτικές απολαύσεις» θα λοξοδρομήσω και θα εντάξω τις «Διορθώσεις» , τόσος λόγος έγινε, σκάω από περιέργεια! Καλές διακοπές σε όλους!
Καλημέρα κι ευχαριστώ!
Αυτό που λέτε έχει ενδιαφέρον – συνήθως όταν είμαι εκτός Ελλάδας διαβάζω ελληνικά βιβλία και όταν είμαι εδώ ξενόγλωσσα. Δεν ξέρω γιατί.
Θα ήθελα πολύ τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας από τις Διορθώσεις – ψάχνω με μανία κάποιον που να μην του άρεσε! 🙂
»O αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή» της Yoko Ogawa είναι υπέροχο βιβλίο.Αξίζει να το αναζητήσεις , πιστεύω ότι θα σου αρέσει
Τα προτεινόμενα από την Έλσα ΄΄Σκιά του ανέμου» και ΄Έκατό αποχρώσεις του άσπρου΄,΄ από τα αγαπημένα μου..Ας σταματήσω όμως γιατί έχεις μαζέψει ιδέες για ατελείωτες διακοπές, νομίζω!
Όλοι μας νομίζω! 🙂
Ναι, το διάβασα αυτό για τα μεσημέρια σου (ήταν από τις πιο ωραίες σου αναρτήσεις, νομίζω)
Εγώ πάλι κοιμάμαι πάντα ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ τη νύχτα (και βασανίζομαι γι αυτό)
Θα πάω Αντίπαρο φέτος (υπάρχει πλάνο – κάθε καλοκαίρι κι ένα διαφορετικό νησί)
Επίσης διαβάζω παντού, απλώς έχω παραξενιές σχετικά με την… «εποχική» (ας πούμε) καταλληλότητα των βιβλίων. Για παράδειγμα, τα Χριστούγεννα (τα οποία λατρεύω), διαβάζω μόνο βιβλία του τύπου Χάρι Πότερ ή Τόλκιν ή έστω Αγκαθα Κρίστι (!), την οποία για κάποιο λόγο την έχω κατατάξει στα χριστουγεννιάτικά μου αναγνώσματα
Από Κίνγκ πήρα το Θόλο και το Νεκροταφείο Ζώων.Πέρυσι διάβασα την Ιστορία της Λίσι και το Από Μπιούϊκ 8 – μου άρεσαν και τα δύο πολύ
Εγώ αργά τη νύχτα δεν μπορώ να διαβάσω, είμαι συνήθως σε πιο κοινωνική διάθεση και αν δεν κοιμάμαι προτιμώ να βλέπω φίλους. Θέλω φως για να διαβάσω μάλλον. 🙂
Η Αντίπαρος μου άρεσε πολύ, να πας και στο Δεσποτικό απέναντι. Εξαιρετική ανασκαφή.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την «εποχικότητα» των βιβλίων. Το crime θέλει τζάκι!
Χμ δεν είπες κάτι όμως για βιβλία του Κινγκ..
Να υποθέσω ότι δεν είναι σπουδαία μάλλον;
Εκ παραδρομής! Είναι τέλεια! Είναι ο άρχοντας του τρόμου και έχω διαβάσει τα περισσότερα. Έχω αδυναμία στη Ντολόρες Κλέιμπορν, την έχεις διαβάσει;;
Ναι, μου άρεσε κι εμένα πολύ!
Και μου έδωσες ιδέα και για το αυριανό ποστάκι..
Εγώ πάντως – που είμαι σε διακοπές- διάβασα «Το ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν την πρώτη εβδομάδα (αλλά ομολογουμένως όχι στην παραλία- εκεί κυνηγούσα τον σκιου). Για τη δεύτερη εβδομάδα θα πάρω μαζί μου το…. Freedom (έκπληξη!!) και το «Κουτσό» του Κορτάσαρ.
Παρακαλώ για το «Κουτσό» ας γράψει κάποιος που το διάβασε κάτι, τείνω να πιστέψω πως οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να το διαβάσουν ολόκληρο είναι σαν κρυφο-μασόνοι! Επίσης ας μας διαφωτίσει για το πώς το διάβασε: από την αρχή ως το τέλος ολόκληρο, από την αρχή στο τέλος παραλείποντας τα κεφάλαια που ορίζει ο συγγραφέας ή με βάση τη χαοτική αρίθμηση στο πλάι της σελίδας? Και κυρίως, τι κατάλαβε… Ευχαριστώ και ζητώ συγνώμη αν καταχρώμαι το χώρο, αλλά πραγματικά το «Κουτσό» είναι πληγή χρόνων.
Μην τη συζητάς την κατάχρηση χώρου, κι ευχαριστώ – ο Κορτάσαρ έγινε ευρύτερα γνωστός για το Κουτσό αλλά το δυνατό του σημείο ήταν τα διηγήματα. Αυτά να δοκιμάσεις.
Ίσως μία απάντηση να κρύβεται στο παρακάτω απόσπασμα από το Κουτσό. Ίσως πάλι κι όχι:
-Εσύ δεν μπορείς, είπε. Σκέφτεσαι πολύ πριν κάνεις οτιδήποτε.
-Ξεκινάω από την αρχή πως η σκέψη πρέπει να προπορεύεται της δράσης, ανόητη.
-Ξεκινάς από την αρχή, είπε η Μάγα. Πόσο μπερδεμένα είναι όλα αυτά! Είσαι κάτι σαν παρατηρητής, είσαι αυτός που μπαίνει στο μουσείο και κοιτάει τους πίνακες. Θέλω να πω πως οι πίνακες βρίσκονται εκεί κι εσύ είσαι στο μουσείο, ταυτόχρονα κοντά τους και μακριά τους. Κι εγώ είμαι ένας πίνακας, ο Ροκαμαδούρ είναι ένας πίνακας. Ο Ετιέν είναι είναι ένας πίνακας, αυτό το δωμάτιο είναι ένας πίνακας. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σ’ αυτό το δωμάτιο ενώ δε βρίσκεσαι. Κοιτάς το δωμάτιο, δε βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιο.
Λοιπόν, δεν είναι ανάγκη να βλέπεις το κουτσό (ή και οποιοδήποτε άλλο βιβλίο) σαν πληγή.
Δεν χρειάζεται να καταλάβεις κάτι απόλυτα για να το απολαύσεις.
Άλλωστε όλο αυτό το «μπρος-πίσω» με τα κεφάλαια του βιβλίου, περισσότερο παιχνίδι του συγγραφέα μοιάζει να είναι, παρά οτιδήποτε άλλο. Έχει ορισμένες τόσο υπέροχες σκέψεις (όπως όλο το 7ο κεφάλαιο για παράδειγμα, το οποίο το έχουν «ανεβάσει» αρκετοί στο διαδίκτυο-μπορείτε να το βρείτε εύκολα) που θα είναι κρίμα να μην τις διαβάσεις επειδή δεν μπορείς να βγάλεις νόημα σε ορισμένα σημεία.
ΥΓ. Φυσικά, αν αυτό μπορεί να σε παρηγορήσει (ή ακόμα και να σου δώσει κίνητρο να το ξεκινήσεις ξανά), κι εγώ δυσκολεύτηκα σε ορισμένα σημεία!
Για το Freedom, γνωρίζεις τις ελπίδες και τη γνώμη μου 🙂
Για το Κουτσό και τον Κορτάσαρ έχω ακούσει τα καλύτερα – περιμένω γνώμη!!
Και εγώ από χθες σκέφτομα騻Τι να προτείνω σε αυτή την κοπέλα,που με έχει καταπλήξει με τον όγκο των βιβλίων που διαβάζει??».¨’Εχω κάνει μία ατελείωτη λίστα με βιβλία που έχεις αναφέρει κατά καιρούς…θα μου φτάσει αυτή η ζωή για να τα βιαβάσω?
Εγώ στις διακοπές μας στην Κεφαλλονιά φέτος τελείωσα το «Ανθρώπινο Στίγμα» του Philip Roth και άρχισα Το Νορβηγικό Δάσος!Το πρώτο μου το πρότεινε η διαδυκτιακή μου φίλη Χ.(και πολύ καλή foodblogger-as crisp as it gets),μου άρεσε πολύ…το δεύτερο το είχα αγοράσει εδώ και καιρό..όμως και πάλι μετά από παρότρυνση της Χ. και των δικών σου αναρτήσεων το διάβασα.ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!
Στις διακοπές πρέπει να σου ομολογήσω ότι διάβασα και το «Αυγουστιάτικο Φεγγάρι»-«κλέβοντάς το» από την κόρη μου όταν αυτή κοιμόταν!!
Τέλος να σου προτείνω λοιπόν το βιβλίο της Στυλιάνας Γκαλινίκη «Όλα πάνε ρολόι(ή σχεδόν)-εκδόσεις Μελάνι.Είχα την τύχη να γνωρίσω τη Στυλιάνα στη Λέσχη Ανάγνωσης που ανήκω στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης…το γράψιμό της μου θύμησε κάτι από Ξανθούλη-ο αγαπημένος μου!!
Καλές διακοπές!!
Το Νορβηγικό Δάσος είναι λυρικό, συγκινητικό, είναι σπουδή στη μνήμη και την αφοσίωση, αλλά και την αλλαγή στη θεώρηση του παρελθόντος όταν τα χρόνια έχουν πια περάσει και ένα αγόρι γίνεται άντρας.
Πώς σου φάνηκε το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι; Και, κυρίως, πώς φάνηκε στην κορούλα σου;;
Λοιπόν, η Στυλιάνα Γκαλινίκη εργάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, την είχα γνωρίσει πριν χρόνια εκεί, σε ένα ταξίδι που είχα κάνει για μια έκθεση ως συμβασιούχος του ΥΠ.ΠΟ. Δεν ήξερα ότι γράφει! Ευχαριστώ!
To Aυγουστιάτικο φεγγάρι μου έφερε μνήμες παιδικές που κάπου είχαν κρυφτεί στο βάθος του μυαλού μου….μακάρι να το είχα διαβάσει σε εκείνη την ηλικία της «αθωότητας»-βέβαια τότε εγώ είχα διαβάσει Τα Γενέθλεια της Ζωρζ Σαρρή και τοΕνα παιδί μετράει τ’άστρα που με είχαν συγκινήσει βαθύτατα!!
Οι κορούλες μου (έχω τρεις,you know) είναι παιδιά της πόλης..του υπολογιστή..της τηλεόρασης(δυστηχώς)…και μάλλον δύσκολα θα εκτιμήσουν την ιστορία της Αννούλας!!Ακόμα δεν το έχει τελειώσει….πάντως η γιαγιά μας το διάβασε μονορούφι!!Αυτή μεγάλωσε στους πρόποδες του Παγγαίου και ειλικρινά της άρεσε πολύ!!
Ναι,τελικά ο κόσμος είναι μικρός!Ήξερα το στοιχείο που είχατε κοινό με την Στυλιάνα,την Αρχαιολογία,αλλά δεν περίμενα ότι θα την είχες γνωρίσει κιόλας!!Η Στυλιάνα έχει γράψει 2 βιβλία,αυτό που σου πρότεινα είναι το δεύτερό της!
Χα! Ενδιαφέρον ότι το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι άρεσε σε γιαγιά και μαμά και οι μικρές αδιαφόρησαν! 🙂 Δεν το θυμάμαι καλά, πάνε πολλά χρόνια.
Και καλά κάνουν τα κορίτσια και είναι του υπολογιστή. Μην τον υποτιμάς..
Αγαπημένο βιβλίο επίσης είναι Ο Δερβίσης και ο Θάνατος, του Σελίμοβιτς. Σύμφωνοι, σε καμία περίπτωση δεν το βάζεις στην κατηγορία «Καλοκαιρινά αναγνώσματα», όμως, κατά την γνώμη μου, είναι ένας μικρός θησαυρός. Ιδού και η αφιέρωση του συγγραφέα:
» Αν κατάφερνα να γράψω το ωραιότερο βιβλίο στον κόσμο, θα το αφιέρωνα στη γυναίκα μου Ντάρκα.
‘Ετσι θα μείνω για πάντα χρεωμένος στην ευγένεια και την αγάπη της.
Το μόνο που μπορώ είναι ν’ αναφέρω μ’ ευγνωμοσύνη το όνομά της στην αρχή αυτής της διήγησης, που, όπως κάθε διήγηση, μιλάει για την αναζήτηση της ευτυχίας.»
Στάθη, ευχαριστώ – κι εμένα πολλές φορές με έχουν εντυπωσιάσει οι αφιερώσεις και οι ευχαριστίες των συγγραφέων. Και με έχουν συγκινήσει.
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Θα το τσεκάρω.
Μια κι έχω μια αδυναμία στους λογοτέχνες της γενιάς του ’30, σου προτείνω κυρίως δικά τους έργα με τα οποία πέρασα τα καλοκαίρια της εφηβείας μου:
Αργώ – Γιώργος Θεοτοκάς
Ασθενείς και Οδοιπόροι – Γιώργος Θεοτοκάς
Τα παιδιά της Νιόβης – Τάσος Αθανασιάδης
Η αίθουσα του Θρόνου – Τάσος Αθανασιάδης (που έγινε και καταπληκτική τηλεοπτική σειρά)
Η μεγάλη χίμαιρα – Μ. Καραγάτσης
Το 10 – Μ. Καραγάτσης
Άτροπος ή η ζωή και ο θάνατος της Βενετίας Δαπόντε (το βρήκα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου και μου άρεσε)
Και από τα ξενόγλωσσα το Memoirs of a Geisha του Arthur Golden, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει. Πάντως εγώ τώρα ετοιμάζομαι για το Maus του Art Spiegelman (μόλις το παρέλαβα από το Amazon) και στη συνέχεια σκέφτομαι να ασχοληθώ με το Corrections του Franzen…
Τα ξενόγλωσσα που αναφέρεις τα έχω διαβάσει όλα! Και τα περισσότερα ελληνικά (Αθανασιάδης κτλ). Το καλοκαίρι του 2003 διάβασα μόνο Καραγάτση, όλα του. Νομίζω ο Κίτρινος Φάκελος μου άρεσε περισσότερο – η Χίμαιρα με είχε καταθλίψει και το 10 ήταν το τελευταίο που διάβασα και είχα μάλλον κουραστεί. Αλλά είναι τόσο πολύ ατμοσφαιρικός!
Λοιπόν, σήμερα κατέβηκα να για να πάρω την ανάκριση του Μαγκλίνη και κατέληξα να αγοράσω άλλα 7 βιβλία. Με λίγα λόγια εξαφάνισα και το υπόλοιπο που είχα στο πορτοφόλι 🙂
Δεν ξέρω αν σου συμβαίνει και σένα μερικές φορές, αλλά μπήκα στο βιβλιοπωλείο με πολλή μεγάλη λαχτάρα να πάρω το βιβλίο και ένα ενστικτο να με οδηγεί στην επιλογή των βιβλιων, τα οποία και θα σου τα προσθέσω σαν δευτερεύουσες επιλογές για διάβασμα..έχοντας τα λοιπόν και τα οχτώ κατέβηκα για μια βουτιά στη θάλασσα και διάβασα απνευστί το βιβλίο του Μαγκλίνη. Μια δύσκολη σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης που αποτυπώνεται στον αναγνώστη πλήρως παρά τον μικρό όγκο του βιβλίου (είχες δίκιο στην κριτική σου). Τα υπόλοιπα αποκτήματά μου είναι τα εξής:
1. Οι παραχαράκτες του Antoine Bellot εκδόσεις Πόλις
2. Οι ιχνηλάτες (του ίδιου, συνέχεια του πρώτου)
3. Η δεξιά τσέπη του ράσου , Μακριδάκης εκδόσες Εστία
4. Αναμισης τενεκές του ιδίου
5. Κάτι θα γίνει, θα δεις , Οικονόμου Χ., εκδόσεις Πόλις
6. Ο Φρόυντ στο Μανχάταν Λυκ Μποσί εκδόσεις Καλέντης
7.Το βιβλιοπωλείο σκιών Μπιρκεγκορ εκδόσεις Πατάκη (μετά από παρότρυνση του βιβλιοπώλη μου που τον εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια)
8. Τα χερουβείμ της μοκέτας της Γιαννακάκη, εκδόσεις Εστία
Υ.Γ Πολλοί άνθρωποι έχουν τον μπακάλη τους, το χασάπη τους, εγώ έχω τον προσωπικό μου βιβλιοπώλη που μπορεί να είναι και από τους πιο ενημερωμένους βιβλιοπώλες στην Β.Ελλάδα. Προσωπικά δεν μπορώ να αγοράσω βιβλίο σε πολυκατάστημα τύπου public. Καλό βράδυ!
Καλημέρα από την Αθήνα κι ευχαριστώ για το σχόλιο!
Η Ανάκριση είναι ένα πολύ καλό βιβλίο, πράγματι, κι εγώ απνευστί το είχα διαβάσει. Αφού σου άρεσε, να διαβάσεις και το πρώτο βιβλίο του Μαγκλίνη, το Σώμα με Σώμα. Είναι πολύ διαφορετικό και πολύ καλό επίσης.
Λοιπόν, τους Παραχαράκτες τους έχω και δεν τους έχω διαβάσει παρά τις προτροπές φίλων. Πρέπει να είναι καλό βιβλίο.Καλά λόγια έχω ακούσει, επίσης, για τη Δεξιά τσέπη του ράσου. Από αυτά που σου έδωσε ο (πολύ ενημερωμένος) βιβλιοπώλης σου, έχω διαβάσει τον Οικονόμου και προσωπικά δε μου ταίριαξε. Αλλά θέλω πολύ να ακούσω τη γνώμη σου. Το θέμα του, τα διηγήματα του Περάματος και της Δραπετσώνας, δεν ήταν το καλύτερό μου.
Εμένα μου αρέσει να μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο και να αποφασίζω μόνη μου. Σχεδόν με ενοχλεί αν μου μιλάνε καν. Οι μικρές διαστροφές..
Πού ακριβώς στη Βόρεια Ελλάδα είναι ο συγκεκριμένος βιβλιοπώλης??Ελπίζω να μην τον πειράζει λίγη διαφήμιση!!Και εγώ έχω την προσωπική μου βιβλιοπώλισσα(και τώρα πια και καλή μου φίλη την Ευαγγελία)..είναι φοβερή..τρέχει και για τη λέσχη ανάγνωσης!!Μπράβο στο Χαρτομάνι!!Στηρίξτε το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας!Το έχει ανάγκη!!
Και εγώ κάπως έτσι είμαι με την εκλογή βιβλίων.. Αν δεν τον ρωτήσω τη γνώμη του για κάτι δεν με ενοχλεί καθόλου και ας είμαι στο μαγαζί πάνω από μία ώρα (για να μην πω ώρες). Πρόσφατα το επέκτεινε κιόλας και σαν χώρος έγινε υπέροχος (ίσως και το μοναδικό μαγαζί που αντιστέκεται στο κλείσιμο των εμπορικών μαγαζιών, στην πόλη μου)..Όσο για τις μικρές διαστροφές, εγώ εμπνέομαι και από τη μυρωδιά τους για την εκλογή κάποιου. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Πάντως το Κουρδιστό πουλί και τους παραχαράκτες βάλτους στο πρόγραμμά σου, όπως έχουν μπει και οι Διορθώσεις σε μένα.Συμπτωματικά τις αγόρασα Ιούλιο του 2003. 8 ολόκληρα χρόνια πριν..Νόμιζω αρκετά περίμεναν
Μπαίνω στα πεταχτά από δενεικό υπολογιστή (ταβέρνας) μόνο και μόνο για να σου πω ότι οι Διορθώσεις με τραβανε κυριολεκτικά απ΄τη μύτη
Ό,τι και να κάνω, ανυπομονώ για το..επόμενο βήμα (απλώς να ξαναπιάσω το βιβλίο στα χέρια μου)
Αυτά
Επίσης κάπου είδα να αναφέρεται το Αυγουστάτικο Φεγγάρι – το είχα λατρέψει ως η μικρή Μαρία που υπήρξα κάποτε
Να πιεις κι ένα κρασί για μένα! Τι ωραίο σχόλιο!!