Just say «Fuck»!

Τελικά φαίνεται πως, ενώ για τον καθένα μας η αρχή της εφηβείας, εκεί γύρω στα 12, ήταν κάτι πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο (βλέποντάς με να σφαδάζω η μητέρα μου μού έλεγε ατάραχη «Πώς κάνεις έτσι; Κι άλλοι ερωτεύτηκαν και δάγκωσαν μαξιλάρια» κι εγώ την κοίταζα ωσάν να ήταν ένας ποταπός εξωγήινος που ιδέα δεν είχε για τα βάσανά μου), φαίνεται πως όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, περάσαμε τα ίδια, είτε μεγαλώσαμε στη μικρή Ελλαδίτσα είτε στον μακρινό Καναδά: όλους μας ερωτεύτηκε κάποιος που δεν θέλαμε, όλοι νοιώσαμε τον έρωτα και, λες κι ήταν εξωτικό φρούτο, δεν ξέραμε τι να τον κάνουμε, όλοι είχαμε θέματα με τη μητέρα μας, αγωνίες στο σχολείο, συμμαθητές που μας προκαλούσαν δέος.

Όμως δεν είχαμε όλοι το ταλέντο του Chester Brown. Ο Brown, 41 ετών σήμερα, γεννήθηκε στο Μόντρεαλ και μεγάλωσε στο Chateauguey. Γιος θρησκευόμενης πλην σχιζοφρενούς μητέρας (για την οποία έγραψε και εικονογράφησε το strip «My Mother Was A Schizophrenic»), άρχισε να δημιουργεί το αυτοβιογραφικό graph novel I Never Liked You για το περιοδικό Yummy Fur, του οποίου ήταν κι εκδότης, το 1983. Το I Never Liked You έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, εσχάτως και στα ελληνικά από τις εκδόσεις inkpress/Κορμοράνος.

«Ποτέ δεν σε συμπάθησα» είναι μια φράση που πολλοί είπαμε στη ζωή μας, και, ακόμα περισσότερο, δεν εννοήσαμε βέβαια καθώς την λέγαμε. Κάτι σαν το «ποτέ δεν σε αγάπησα», «σε έχω ξεπεράσει», «τι ήθελα, Θεέ μου, και σε γνώρισα», «μαμά σε μισώ», και άλλα τέτοια παρομοίως όμορφα. Το βιβλίο, με εικονογράφηση αραιή και ασπρόμαυρη (που εντείνει τη μοναξιά, εσωτερική κι εξωτερική, των χιονισμένων προαστίων του Μόντρεαλ), δεν είναι παρά ένα σύνολο αναμνήσεων (για τις οποίες ούτε κι ο ίδιος ο Brown είναι σίγουρος, όπως παραδέχεται γλυκά μετά το ακόμη γλυκύτερο τέλος του βιβλίου) των παιδικών του χρόνων. Γλυκό αλλά όχι γλυκανάλατο. Πικρό αλλά όχι μαύρο κι άραχνο.

Το αγοράκι που δεν έλεγε ποτέ κακές λέξεις (ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν Fuck, λέξης-ταμπού απαγορευμένης από τη μαμά του, όπως και το shit και άλλα πολλά), που έβλεπε (αλλά δεν ήθελε να δει) τον εαυτό του να μεγαλώνει και να γίνεται ένας όμορφος άντρας, που δεν μπορούσε να πει σ’ αγαπώ στην καλύτερή του φίλη αλλά ούτε και στην άρρωστη μητέρα του, που καθόταν πίσω από τη φίλη του στο σινεμά για να μην το κουτσομπολέψουν οι υπόλοιποι συμμαθητές, το αγοράκι λοιπόν αυτό μεγάλωσε, έγινε άντρας, έγινε βραβευμένος εναλλακτικός graph novelist και τα έκανε όλα ένα βιβλίο.

Είχα πολύ καιρό να περάσω ένα Σάββατο διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας ένα βιβλίο, κοιτάζοντας τις εικόνες, ενώ, ταυτόχρονα, σκεφτόμουνα τον πρώτο μου έρωτα στο γυμνάσιο, πόσο η μνήμη μου τα άλλαξε όλα, πόσα θα έκανα διαφορετικά σήμερα στα 32 από ότι τα έκανα στα 12. Είχα πολύ καιρό να γεμίσω τόσο πολύ από τόσο λίγο κείμενο και τόσες πολλές εικόνες.

Την άνοιξη που μας έρχεται, ο Chester Brown θα κυκλοφορήσει ένα ακόμη memoir, με το τίτλο Paying For It. Ανυπομονώ.