Ο άντρας στην εικόνα αριστερά είναι ένας παντοδύναμος μάγος. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί μαύρη μαγεία για να κάνει το κόσμο να υποφέρει. Στο θεάρεστο έργο του, το οποίο περιλαμβάνει ακρωτηριασμούς νηπίων, χημικά πειράματα, δολοφονίες και δολοπλοκίες, ο Βούντου Τζο δεν είναι μόνος του: τον βοηθά ένας λόχος από έμβρυα-ζόμπι, όλα κατευθείαν από τον κάδο των τοξικών αποβλήτων μίας κλινικής εκτρώσεων στη γειτονιά.
JEMMA Press
Ποστάκι – Οργασμός
Τον γνώρισα στην παρουσίαση του έβδομου KRAK. Για την ακρίβεια, τον είχα γνωρίσει λίγο νωρίτερα κάπου στο Μοναστηράκι, όπου είχαμε πάει για φαγητό πριν την παρουσίαση. «Από ‘δω ο Τάσος, από ‘δω η Αγιάτη», είπε ο κοινός μας γνωστός. Κοίταξα με απορία. «Ο KRAK», διευκρίνισε ο φίλος μου. «Α!» αναφώνησα. Κι έτσι συστηθήκαμε και δια ζώσης.
Λίγους μήνες νωρίτερα είχα γράψει ένα κείμενο για το KRAK του Τάσου Μαραγκού – μία σειρά κόμικς που είχα τότε πρωτοανακαλύψει και μου αρέσει πολύ. Όπως συνηθίζω, έστειλα το κείμενο και στον ίδιο – απάντησε αμέσως. Με ευχαρίστησε, είπε πως βρήκε το κείμενο πολύ ωραίο, και μου έκανε μία ευγενική παρατήρηση: είχα κάνει λάθος στο όνομα του ήρωα. «Το επώνυμο του Μάρκου είναι Δεμάρκος και όχι Δελαμάρκος», μου έγραψε. Ντράπηκα λίγο και το διόρθωσα αμέσως.
Μετά την παρουσίαση του KRAK #7, το δεύτερο τεύχος με τις περιπέτειες του Μάρκου στο στρατό, είχα την ευκαιρία να μιλήσω λίγο περισσότερο με τον Τάσο Μαραγκό. Με ευχαρίστησε και πάλι, και του θύμισα το λάθος μου. «Σιγά..», μου είπε γελώντας. Μου εξήγησε ότι για το KRAK αντλεί οπωσδήποτε στοιχεία από τη ζωή του στη Σύρο, αλλά ότι δεν αποτελεί ακριβή διήγηση των εμπειριών του. Και ότι κανείς από τους χαρακτήρες του KRAK δεν είναι αυτούσια αποτύπωση ενός πραγματικού του γνωστού. Ούτε καν ο Μάρκος. «Με ρωτάνε διάφοροι φίλοι για παράδειγμα, εγώ είμαι ο Γόγος, ε; Και γελάω. Κανείς δεν είναι ο Γόγος, ο Γόγος έχει κομμάτια από πολλούς γνωστούς και φίλους μου, μπορεί να έχει κομμάτια κι από ‘μένα τον ίδιο.»
Έφυγε από τη Σύρο για σπουδές και σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη. Του είπα ότι έχω κάνει πολλές φορές διακοπές στη Σύρο, κι εκείνος μου απάντησε ότι τελευταία επιστρέφει στο νησί του λιγότερο από όσο θα ήθελε. Με ρώτησε αν βαρέθηκα τις περιπέτειες του Μάρκου στο στρατό και του είπα πως όχι, αλλά ότι το αγαπημένο μου τεύχος του KRAK ήταν το τέταρτο – η πενταήμερη ή αλλιώς το Τεύχος – Οργασμός. Γέλασε πονηρά.
Ο Τάσος Μαραγκός ξεκίνησε να σχεδιάζει από μικρή ηλικία. Με επιρροές από το Hate του Peter Bagge, το πρώτο στοίχημα με τον εαυτό του, αφού συνειδητοποίησε ότι μπορεί να σχεδιάζει, ήταν να φτιάξει ένα σύντομο στριπάκι. «Η έκταση είναι πάντα μία πρόκληση στα κόμικς», μου εξήγησε. «Όλο το στήσιμο, το σχέδιο, το χρώμα, οι χαρακτήρες, η ιστορία. Θέλει πολλή υπομονή». Δε χρειάστηκε να παρακολουθήσω το παρακάτω βιντεάκι που μου έστειλε για να πεισθώ:
Μου είπε ότι πάντα ακούει μουσική όταν δουλεύει. Ότι του αρέσει η τζαζ. Τον άκουγα να μιλάει και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικός ήταν ο άνθρωπος που είχα μπροστά μου από αυτόν που φανταζόμουν ότι έφτιαχνε τα KRAK:
Ο Τάσος Μαραγκός είναι ευγενέστερος από το Γόγο, σε αντίθεση με το Μάρκο δε βρίζει καθόλου, είναι σχεδόν συνεσταλμένος σε σύγκριση με τους αρχιμάστορες της καφρίλας τους οποίους δημιούργησε και συστηματικά εξελίσσει 7 τεύχη τώρα. Μου φάνηκε παράξενο: ήταν η πρώτη φορά που, γνωρίζοντας ένα δημιουργό, συγγραφέα ή κομίστα, μου φάνηκε τόσο διαφορετικός από το βιβλίο που είχα στα χέρια μου.
Όταν, ολίγον ντροπιασμένη, διόρθωσα το όνομα του Μάρκου Δεμάρκου στο πρώτο μου ποστάκι για τα KRAK, έστειλα και πάλι την ανάρτηση στον Τάσο. Δεν είχα το email του, οπότε τον εντόπισα στο Facebook και του την έστειλα εκεί. «Ελήφθη και διορθώθηκε!», του είχα γράψει. Απάντησε, και πάλι, αμέσως. «Ευχαριστώ και πάλι και χρόνια πολλά και καλά για τα γενεθλιά σου!», είπε. Εκείνη ήταν η πρώτη ευχάριστη έκπληξη από τη γνωριμία μου με τον Τάσο Μαραγκό.
Υ.Γ.: Τα KRAK κυκλοφορούν πλέον από τη Jemma Press. Καθώς εγώ γράφω αυτό το κείμενο ο Τάσος Μαραγκός ετοιμάζει τα επόμενα KRAK, τα οποία θα κυκλοφορήσουν στο επόμενο Comicdom Con.
*Save the Date* (and I’ll give you the perfect lovesong)
Το Πτώμα: Teaser Trailer
Μέσα στο μήνα κυκλοφορεί το πιο παράξενο βιβλίο. Είχα την τύχη να το διαβάσω όταν ήταν ακόμη στις διορθώσεις, πριν από περίπου τρεις μήνες.
Δε θα το πιστέψετε, αλλά είναι αλήθεια..
«Τα όπλα του ήταν κάτι παλιά κουζινομάχερα κι ένα τσεκούρη. Ήταν ένα αγρίμι. Ένα πραγματικό αγρίμι«.
Μια φωτογραφία για το Λεοντόκαρδο
Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκα στην παρουσίαση του νέου βιβλίου το Ηλία Κυριαζή, Μια Καρδιά για το Λεοντόκαρδο. Το κόμικ, το οποίο είναι φωτεινό, πολύ χρωματιστό και πρωτότυπο με ένα ρετρό τρόπο, ενθουσίασε τους ειδικούς – είπα, λοιπόν, να πάω να τον δω από κοντά. Μαζί μου ήταν η φίλη μου η Λίλα, η οποία εσχάτως αποτελεί το μονοπρόσωπο φωτογραφικό μου συνεργείο. Η Λίλα τράβηξε τις παρακάτω φωτογραφίες και την ευχαριστώ πολύ!
It was a wrong number that started it…
Διάβαζα στο Lifo της περασμένης εβδομάδας μία ενδιαφέρουσα στήλη για την άνοδο και την πτώση του ελληνικού κόμικ. Στη στήλη αυτή, λοιπόν, ο Λευτέρης Σταυριανός, εκδότης της Jemma Press, υποστηρίζει ότι «Το graphic novel είναι ένας αδόκιμος όρος, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον όρο κόμικ μ’ ένα πιο φανταχτερό “περιτύλιγμα”». «Κι ο όρος κόμικ», συνεχίζει ο Σταυριανός, «μπορεί να είναι αδόκιμος –όλα τα κόμικς δεν είναι κωμικά- αλλά τουλάχιστον είναι ένα όρος καθιερωμένος κι έχει διαρκέσει σχεδόν έναν αιώνα. Ευτυχώς, αυτή δεν είναι μόνο δική μου θέση αλλά και πολλών σημαντικών δημιουργών, όπως ο Neil Gaiman και ο Alan Moore». Χμμμ.
Διαμελισμένες γυναίκες σε ποτίστρες γουρουνιών και άλλες ανοιξιάτικες ιστορίες
Το διάβασα στο μετρό του Λονδίνου. Κάποια στιγμή κοίταξα τον εαυτό μου που καθρεφτιζόταν στο παράθυρο απέναντί μου και γέλασα. Νομίζω ποτέ δε με έχω ξαναδεί με τέτοια έκφραση φρίκης.
Αιμομιξία, Κοπρολαγνεία & Σαδομαζοχισμός: 3 σε 1
Το να με προειδοποιήσεις ότι ένα βιβλίο «θα με σοκάρει» ισούται με το να το πάρω και να το τελειώσω εντός των επόμενων ωρών. Όταν κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι «μπορεί να μην αντέξω να διαβάσω» το Μολυσματικό Σύνδρομο της Στοματικής Κοιλότητας & Άλλες Πειραματικές Φρικωδίες του Shintaro Kago, αυτό ήταν. Το διάβασα σε χρόνο-ρεκόρ.
Το Σαββατοκύριακο του Comicdom Con
Παρακάτω ακολουθούν μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξε η Λίλα Τζαμούση, ερασιτέχνις φωτογράφος και φίλη, ειδικά για το blog μου. Βρεθήκαμε μαζί δύο φορές στο Comicdom Con το περασμένο Σαββατοκύριακο, και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλή ιδέα αυτή τη φορά αντί για κείμενο να βάλω φωτογραφίες. Την ευχαριστώ πολύ!
Αν μια εικόνα είναι 1.000 λέξεις, παρακάτω θα διαβάσετε 21.000 λέξεις.
Don't Ever Read Me 