Είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά και συγκινητικά βιβλία που έχουν πέσει ποτέ στα χέρια μου.
Ήξερα ότι Miranda July είναι πολυτάλαντη – συγγραφέας, performing artist, σκηνοθέτης, μουσικός (και έχει και ένα καταπληκτικό website). Το 2002, παρέα με τον Harrell Fletcher, καλλιτέχνη με πλήθος διαδραστικών project πίσω του, ξεκίνησαν το Learning To Love You More.
Το Learning To Love You More ήταν ένα ομαδικό public art project το οποίο είχε ως εξής: Μέσω ενός site, η July και ο Fletcher ανέθεταν στο κοινό διάφορες εργασίες, έκαναν ερωτήσεις, ζητούσαν φωτογραφίες, τραγούδια, βίντεο. Το – απίστευτο – site είναι αυτό. Όταν το project τελείωσε, το κάνανε και βιβλίο.
Ακούγεται απλό. Ως συνήθως δεν είναι. Γιατί οι μικρές εργασίες είναι απερίγραπτα δημιουργικές. Απερίγραπτα.
Παραδείγματα:
1. Σχεδιάστε έναν αστερισμό στις φακίδες κάποιου. 
Αυτή ήταν η απάντηση της Anne από την Ουτρέχτη. Τη φωτογραφία ακολουθεί η τόσο όμορφη εξήγηση «Ο αστερισμός του Peter, σε σχήμα καρδιάς»
2. Ζωγραφίστε μια σκηνή από ταινία που σας έκανε να κλάψετε.
Αυτή ήταν η απάντηση της Chiara από τη Γερμανία. Έγραψε «Από το Fight Club, που το είδα σε μία πολύ παράξενη φάση της ζωής μου»
3 Φωτογραφίστε τα ρούχα που φορούσατε όταν έγινε κάτι σημαντικό. 
Αυτή ήταν η απάντηση της Lauren από Los Angeles. Έγραψε «Αυτά φορούσα όταν είδα για πρώτη φορά χιόνι να πέφτει από τον ουρανό σε έναν πανέμορφο δρόμο της Νέας Υόρκης… Υπέροχο»
4. Φωτογραφίστε τους γονείς σας να φιλιούνται.
Αυτοί είναι ο Ron και η Katie. Tους φωτογράφισε η κόρη τους η Kimberly στο Texas.
5. Φωτογραφίστε μια ουλή σας και γράψτε μας γι’ αυτήν. 
Ο Tim από το Bristol έστειλε αυτή τη φωτογραφία. Λέει πως η ουλή είναι ανάμνηση από ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Είχε πάει να κάνει skate σε μια όχι και τόσο καλόφημη συνοικία. Και του έμεινε αξέχαστο.
Ως το 2009 που σταμάτησε, το project ανέθεσε συνολικά 70 εργασίες (η μία πιο συγκινητική, δημιουργική και ευφάνταστη από την προηγούμενη) και έλαβε 8.000 απαντήσεις από όλο τον κόσμο. Άνθρωποι από το Τελ Αβίβ, τη Λίμα, το Τορόντο, το Παρίσι, καλλιτέχνες ή μη, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, έστειλαν απαντήσεις, φωτογραφίες και τραγούδια. Πήραν φωτογραφίες σκαρφαλωμένοι σε δέντρα, κάτω από το κρεβάτι τους, γράψανε φανταστικούς τηλεφωνικούς διαλόγους που εύχονταν να είχαν κάνει, περιέγραψαν την ιδανική κυβέρνηση, μαγνητοφώνησαν έναν ήχο που δεν τους άφηνε να κοιμηθούν.
Το βιβλίο είναι μία καταπληκτική επιλογή απαντήσεων. Κάποιες είναι βαθιά συγκινητικές. Άλλες αστείες. Άλλες απλώς ανόητες. Το αποτέλεσμα είναι παράξενα ωραίο. Είναι ένα πολύχρωμο κολάζ pop κουλτούρας και, ταυτόχρονα, μια απροσδόκητη πηγή έμπνευσης.
Η τελευταία εργασία που ανέθεσε στον κόσμο η July με τον Fletcher ήταν «Πείτε Αντίο». Αν και το project είχε ήδη τελειώσει, θυμάμαι πήρα κι εγώ χαρτί και ένα κόκκινο στυλό και έγραψα 4 φράσεις. Δεν ξέρω αν θα τους τις έστελνα ποτέ, ακόμα κι αν μπορούσα.
Don't Ever Read Me 