Ο άντρας στην εικόνα αριστερά είναι ένας παντοδύναμος μάγος. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί μαύρη μαγεία για να κάνει το κόσμο να υποφέρει. Στο θεάρεστο έργο του, το οποίο περιλαμβάνει ακρωτηριασμούς νηπίων, χημικά πειράματα, δολοφονίες και δολοπλοκίες, ο Βούντου Τζο δεν είναι μόνος του: τον βοηθά ένας λόχος από έμβρυα-ζόμπι, όλα κατευθείαν από τον κάδο των τοξικών αποβλήτων μίας κλινικής εκτρώσεων στη γειτονιά.
Comicdom Con
«Την κάνουμε ταράτσα;» «ΛΟΛ ρε φίλε, τι λε ρε νουμεράκι;»
Ήταν, νομίζω, κάθε Δευτέρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κάθε βδομάδα περίμενα την ώρα που θα καθίσω στον καφέ καναπέ του σαλονιού για να δω 10 Μικρούς Μήτσους. Όταν τελείωναν, απλά περίμενα την επόμενη βδομάδα. Μου άρεσαν όλοι ανεξαιρέτως, αλλά νομίζω πως δεν είμαι η μόνη που είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Τζίμη. Όχι μόνο γιατί δίπλα του έπαιζε ο νεαρούλης Χριστόφορος, αλλά και γιατί κάπως, κάπου, ταυτιζόμουν. Ήταν αυτή η συνεννόηση της ασυνεννοησίας («αγαπάω αφού»), η ανοησία («Πάμε Βασιλόπουλο να χαζέψουμε μουστάρδες;»), τα σκοτωμένα ελληνικά που μιλούσα κι εγώ στο σχολείο.
Το Σαββατοκύριακο του Comicdom Con
Παρακάτω ακολουθούν μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξε η Λίλα Τζαμούση, ερασιτέχνις φωτογράφος και φίλη, ειδικά για το blog μου. Βρεθήκαμε μαζί δύο φορές στο Comicdom Con το περασμένο Σαββατοκύριακο, και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλή ιδέα αυτή τη φορά αντί για κείμενο να βάλω φωτογραφίες. Την ευχαριστώ πολύ!
Αν μια εικόνα είναι 1.000 λέξεις, παρακάτω θα διαβάσετε 21.000 λέξεις.
Don't Ever Read Me 