Είμαι από εκείνους που μονίμως γκρινιάζουν για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και την τύχη της. Δε μου αρέσει τίποτα και κανείς από αυτούς, συγγραφείς και αναγνώστες, της αποκαλούμενης (από μένα, ποιον άλλον) “Σχολής της Σώτης Τριανταφύλλου”. Καθόλου. Θεωρώ ότι, στην πλειοψηφία τους, όλοι αυτοί είναι αρθρογράφοι που ονειρεύονται και καραδοκούν, μέσα από μερικά ή πάρα πολλά άγευστα και άνοστα βιβλία (και τη στήριξη του αδαούς τύπου), να μετατραπούν σε ταγούς του πολιτισμού της καημένης αυτής χώρας.
Don't Ever Read Me 