Πέτρος Χριστούλιας
Ανταπόκριση από το μέτωπο: 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών – Comics και Λογοτεχνία
«Από την πρώτη στιγμή που έλαβα το μέιλ-πρόσκληση του Γιάννη Παλαβού για το 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών –με επισυναπτόμενη Μαλβίνα Κάραλη, πάντα– είχα πολλή χαρά και αγωνία για το πώς θα τα πάει. Ήμουν λίγο μαμά που στέλνει το παιδί της πρώτη μέρα στο σχολείο. Με την απουσία της Αγιάτης δε –που με είχε χρίσει και πολεμική ανταποκρίτρια– ένιωθα μία παραπάνω ευθύνη.
Το παιδί μου, λοιπόν, αρίστευσε στα γραπτά, αλλά έπιασε τη βάση στα προφορικά. Δεν του ταίριαζε ο Μαραθώνιος Ανάγνωσης, αλλά αυτό το ξέραμε από την αρχή και δε με ανησυχεί καθόλου. Εξάλλου, το εξαιρετικό Αστείο, που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Φλεβάρη, και από το οποίο «δραπέτευσαν» οι Γέροι Άνθρωποι που διάβασε ο Γιάννης στο φεστιβάλ, έχει γραφτεί για να διαβαστεί από μέσα μας, όχι φωναχτά.
Μετά το Μαραθώνιο, σειρά είχε η συζήτηση «Comics και λογοτεχνία». Μαζί το Γιάννη Παλαβό αυτή τη φορά, ήταν η Βασιλεία Βαξεβάνη, που είναι συντάκτρια στο comicdom.gr και αφηγήτρια, και ο Πέτρος Χριστούλιας με τον Τόμεκ, γνωστοί δημιουργοί στον ελληνικό χώρο των κόμιξ. Το συντονισμό ανέλαβε η Λήδα Τσενέ, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Comicdom.
Πολλά θέματα σχολιάστηκαν τις δύο περίπου ώρες της συζήτησης, με καίριο εκείνο της ανεπαρκούς προβολής των ελληνικών comics.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η σχέση των comics με την λογοτεχνία δεν είναι αντικρουόμενη όπως κάποιοι πιστεύουν, αλλά υποστηρικτική και αλληλεξαρτώμενη. Αυτό έδειξε και η κατάθεση των εμπειριών των ομιλητών με πρώτο τον Πέτρο Χριστούλια να μας λέει το σκεπτικό του όταν του ανατέθηκε να μετατρέψει σε στριπάκια το κεφάλαιο ενός βιβλίου. Περιέγραφε τον τρόπο με τον οποίο τον βοήθησαν οι λέξεις να σχεδιάσει, τι κράτησε και τι άφησε. Η Βασιλεία Βαξεβάνη από την άλλη, χρησιμοποιεί αντίθετη πορεία στις αφηγήσεις της. Φτιάχνει στο μυαλό της τις εικόνες που καλείται να αφηγηθεί, και τις περιγράφει στη συνέχεια.
Δυστυχώς, όμως, η ελλειπής στήριξη των Ελλήνων δημιουργών έχει ως αποτέλεσμα το «καπέλωμα» των comics από τη λογοτεχνία. Ο χώρος που τους αναλογεί στα βιβλιοπωλεία είναι ελάχιστος, κι αυτό μόνο στα κεντρικά, και όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Γιάννης Παλαβός, η τοποθέτησή τους στο ράφι είναι εντελώς λανθασμένη, αφού συνήθως τα συναντάμε κάτω από την ταμπέλα «Comics – Χιούμορ». Η Λήδα Τσενέ πρότεινε την τοποθέτησή τους κατά θεματική ενότητα, όπως γίνεται και με τα λογοτεχνικά βιβλία, άλλωστε, και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Γιατί κάποιος που ψάχνει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πχ., να μην έχει και την επιλογή ενός graphic novel δίπλα;
Από το κοινό ακούσαμε και την απορία για το πώς γίνεται το Logicomix να απέκτησε τόσο μεγάλο κοινό, και οι ομιλητές απάντησαν σχεδόν ομόφωνα ότι το όνομα του Απόστολου Δοξιάδη πίσω απ’ το όλο project, έπαιξε αρκετά σημαντικό ρόλο. Όχι πως δεν πρόκειται για μια άρτια δουλειά, αφού όπως μας είπε ο Τόμεκ που είχε παρακολουθήσει από κοντά τη διαδικασία παραγωγής, συζητάμε για προδιαγραφές και budget ταινίας.
Κάτι που πραγματικά δεν είχα σκεφτεί, και μου έδωσαν τροφή για προβληματισμό οι δημιουργοί, είναι η παντελής απουσία ελληνικών παιδικών comics. Έχουμε συνηθίσει όλοι στα Μίκυ Μάους και τα κλασσικά εικονογραφημένα που υπάρχουν παντού, με αποτέλεσμα αν δε βρισκόμαστε μέσα στο χώρο, να μην αντιλαμβανόμαστε το κενό αυτό. Ο Τόμεκ, μάλιστα, δήλωσε ότι έχει σκοπό να ασχοληθεί άμεσα με τη δημιουργία παιδικού comic. Όπως εκείνος, που όπως είπε δεν είναι φίλος της λογοτεχνίας, προτιμούσε από μικρός τα comics, πιστεύει ότι και τα μικρά παιδιά πρέπει να έχουν αυτήν την επιλογή.
Αναφέρθηκαν φυσικά και γνωστές αγαπημένες μας δουλειές όπως το ΚΡΑΚ του Τάσου Μαραγκού, το Δεν Είναι Αυτό Που Νομίζεις του Τάσου Ζαφειριάδη και του Λουκά Τσουκνίδα ή το Πτώμα, του Τάσου Ζαφειριάδη και του Γιάννη Παλαβού, ως παραδείγματα προς μίμηση, και αφού αποφάνθηκε το πάνελ ότι ο Τάσος Ζαφειριάδης είναι η κοινή συνισταμένη τους, αλλά και ένας καταπληκτικός τύπος συνάμα, καληνυχτιστήκαμε!
Σίγουρα ξεχνάω πολλά, το ζουμί, όμως, παραμένει ένα: έχουμε μια πάρα πολύ καλή ελληνική σκηνή comics και δυστυχώς δεν την στηρίζουμε όπως της πρέπει. Σε αυτό εδώ το blog έχουν γίνει πάμπολλα posts για Έλληνες δημιουργούς, αλλά και για το εξαιρετικό http://theveryclosedcircle.blogspot.com/ και ελπίζω να έχουν την απήχηση που τους αρμόζει, τουλάχιστον διαδικτυακά για αρχή.
Από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για το Don’t Ever Read Me, Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης.«
1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών – E.KE.BI
Δεν ήμουν εκεί. Ήταν, όμως, αρκετοί φίλοι, τόσο στο κοινό όσο κι επί σκηνής. Θα ήθελα πολύ να είχα ακούσει τη Μαρία Ξυλούρη να διαβάζει – ολίγον αγχωμένη, φαντάζομαι – ένα απόσπασμα από το επερχόμενο βιβλίο της, Πώς Τελειώνει ο Κόσμος. Να είχα άποψη για το εάν και κατά πόσον η ανάγνωση του Γιάννη Παλαβού δεν στάθηκε στο ύψος του εξαιρετικού διηγήματός του, Γέροι Άνθρωποι, όπως ο ίδιος διατείνεται. Να γνωρίσω τα υπόλοιπα παιδιά που συμμετείχαν. Δυστυχώς έλειπα μακριά.
«Τελευταία ο κόσμος έχει προβλήματα που δεν μπορώ να βοηθήσω.»
Συστηθήκαμε για πρώτη φορά στο Comicdom Con τον περασμένο Απρίλιο. Οι κοινοί μας φίλοι είναι όλοι από τη Θεσσαλονίκη και τότε είχα υποθέσει ότι κι ο ίδιος κατάγεται από εκεί.
Παρουσίαση Jemma Press – Λέσχη Φίλων Κόμικς, 30.09.2011
















Υ.Γ.: Όπως πάντα, οι φωτογραφίες είναι της Λίλας Τζαμούση. Την ευχαριστώ πολύ και της χαρίζω αυτό το τραγούδι – ελπίζω να της αρέσει:
*Save the Date* (and I’ll give you the perfect lovesong)
Το Σαββατοκύριακο του Comicdom Con
Παρακάτω ακολουθούν μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξε η Λίλα Τζαμούση, ερασιτέχνις φωτογράφος και φίλη, ειδικά για το blog μου. Βρεθήκαμε μαζί δύο φορές στο Comicdom Con το περασμένο Σαββατοκύριακο, και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλή ιδέα αυτή τη φορά αντί για κείμενο να βάλω φωτογραφίες. Την ευχαριστώ πολύ!
Αν μια εικόνα είναι 1.000 λέξεις, παρακάτω θα διαβάσετε 21.000 λέξεις.











