Αn area which we call the Twilight Zone.

«Πρωταγωνιστής στο «Σώμα με Σώμα» του Ηλία Μαγκλίνη δεν είναι άλλος από τον θάνατο. Είναι παρών σε κάθε σελίδα. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Κι ας μην κατονομάζεται πάντα.

Παραξενεύτηκα

Είναι ανεξήγητο, αλλά τον τελευταίο καιρό προτιμώ να διαβάζω συστηματικά ελληνική πεζογραφία, κατά κανόνα νεότερη. Άφησα στην άκρη τον Balzac, καθυστερώ τον δελεαστικό κύριο Fowles, κι επιμένω ελληνικά.

Το Μεγάλο Ελληνικό Καλοκαίρι του Έρωτα

Γράφω αυτό το κείμενο κάπου στην Εθνική Οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση νότο. Η επόμενη έξοδος είναι η Λαμία. Σήμερα, τυπικά τουλάχιστον, οι διακοπές μου τελείωσαν. Σχεδόν συμβολικά, πριν λίγα χιλιόμετρα, ψιχάλισε κιόλας λίγο.

«Και, δηλαδή, για να καταλάβω, έγραψες καλά λόγια για τις Διορθώσεις;!»

«To Freedom; Πάρε κάτι άλλο παιδάκι μου να διαβάσεις στις διακοπές! Δε σε λυπάσαι;» Κοιτούσα όλο έκπληξη κι απορία.

Ένα μεσημέρι με τον Jonathan Franzen και τον Philip Seymour Hoffman

Νομίζω πως το ωραιότερο πράγμα που μου συνέβη από τότε που ξεκίνησα αυτό το blog είναι το γεγονός ότι γνώρισα πολλούς καινούργιους ανθρώπους. Θα μπορούσα να γράψω ένα post για κάθε έναν από αυτούς, για το πώς τους γνώρισα, πού πήγαμε, τι είπαμε. Μπορεί κάποια στιγμή να το κάνω. Σήμερα, όμως, θέλω να γράψω για την Α.

Η συνενοχή, Ηλία Μαγκλίνη. Αυτός είναι ο τρόπος.

Ο τρόπος με τον οποίο απέκτησα την Ανάκριση, το πολυσυζητημένο βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη ήταν πολύ ιδιαίτερος: Μην μπορώντας να βρω το βιβλίο σε μερικά κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας, έγραψα αυτό το post. Δύο μέρες μετά ο Ηλίας Μαγκλίνης μου έστειλε ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο.

«Η Ανάκριση του Μαγκλίνη» όπως «Η Δίκη του Κάφκα» (και μία θερμή παράκληση)

Είχε να μου συμβεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν περιφερόμουν αδίκως από βιβλιοπωλείο σε βιβλιοπωλείο αναζητώντας ένα αντίτυπο των Διορθώσεων του Jonathan Franzen.