Είχα να έρθω 13 χρόνια. Τότε όλα ήταν αλλιώς. Περίμενα πως θα μελαγχολήσω. Το κρεβάτι ήταν μοναχικό και απρόσωπο. Θα μπορούσα να είμαι οπουδήποτε.Το πρωί η θέα ήταν αποκαρδιωτική. Κάτι είχε, όμως, ο ήλιος, κι η διάθεση έφτιαξε απότομα.Είχα να τη δω 3 χρόνια. Είχαμε μοιραστεί τα άγχη ενός αρχαιολογικού συνεδρίου στη Σπάρτη. Ήπιαμε ένα βιαστικό καφέ στο ιστορικό Bewley’s της Grafton Street. Μου είπε ότι σήμερα παντρεύεται.Ο κήπος του Trinity College με είχε εντυπωσιάσει από την πρώτη φορά που τον είχα δει. Πόσο τυχεροί οι φοιτητές, οι καθηγητές. Μια ευλογημένη κοινωνία.Άτακτοι φοιτητές.Κτήρια με αισιόδοξες επιγραφές.Η πιο όμορφη είσοδος πανεπιστημίου που έχω δει. Πύλη που καλωσορίζει σε ένα συναρπαστικό κόσμο γνώσης.Η παλιά βιβλιοθήκη. Μυστηριώδης, γεμάτη λατινικά αντίγραφα κειμένων του Αριστοτέλη, κέλτικα εγχειρίδια εντομολογίας, σανσκριτικά διοικητικά χειρόγραφα, προτομές του Δημοσθένη και του Κικέρωνα. Η κάμαρα με τα μυστικά.Στο μαγαζάκι της βιβλιοθήκης οι γνωστοί-άγνωστοι.
καλά, η παλιά βιβλιοθήκη είναι υπέροχη!!!! αν ξαναδείς τη Νικολέττα, δωσ’ της πολλά χαιρετίσματα και φιλιά.