Παραξενεύτηκα

~ Don't Ever Read Me

Είναι ανεξήγητο, αλλά τον τελευταίο καιρό προτιμώ να διαβάζω συστηματικά ελληνική πεζογραφία, κατά κανόνα νεότερη. Άφησα στην άκρη τον Balzac, καθυστερώ τον δελεαστικό κύριο Fowles, κι επιμένω ελληνικά.

Τις προάλλες ένας φίλος μού συνέστησε ένα βιβλίο για το οποίο μόνο καλά είχα ακούσει: η συλλογή διηγημάτων Άγριο Βελούδο της Μαρίας Κουγιουμτζή (εκδ. Καστανιώτη), η οποία έχει τιμηθεί με βραβεία τόσο του περιοδικού Διαβάζω όσο και της Ακαδημίας Αθηνών, είναι, καθώς όλοι λένε, ένα βιβλίο αξιανάγνωστο.

Το έψαξα στο διαδίκτυο. Κοιτάζοντας το εξώφυλλο, ένιωσα ότι μπροστά μου είχα κάτι οικείο:

Αρχικά αναρωτήθηκα τι μου συμβαίνει, το βιβλίο δεν το γνώριζα, δεν το είχα ξαναδεί ποτέ. Πέρασαν αρκετά λεπτά ώσπου να συνειδητοποιήσω ότι το εξώφυλλο που έβλεπα μπροστά μου μού θύμιζε ένα άλλο βιβλίο, στο οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία:

Μα τι συνέβαινε; Το πρώτο, ένα εξώφυλλο συλλογής διηγημάτων μίας γυναίκας συγγραφέως. Το άλλο, ένα εξώφυλλο ενός βιβλίου με κατ’ ουσίαν πολιτική θεματική, γραμμένο από άντρα. Τελείως διαφορετικά βιβλία. Τελείως διαφορετικοί συγγραφείς. Πολύ παρόμοια εξώφυλλα.

Εντάξει, βλέπω τις διαφορές: Στο ένα η γυναίκα του εξωφύλλου είναι μελαχρινή και φαίνεται να είναι ξαπλωμένη σε σκηνή μπαλέτου – τα χέρια της σε μία χορευτική κίνηση. Στο δεύτερο εξώφυλλο η γυναίκα είναι ξανθιά, και είναι ξαπλωμένη σε κάτι που θυμίζει σκηνή θεάτρου και κελί ταυτόχρονα.

Δύο γυναίκες ξαπλωμένες ανάσκελα στο αριστερό μέρος των εξωφύλλων, με το κεφάλι προς τα δεξιά – το πάνω και το κάτω μέρος της εικόνας παρόμοια σκοτεινό.

Στην αρχή ήμουν καχύποπτη, άκρη όμως δεν έβγαλα: Και τα δύο βιβλία κυκλοφόρησαν μέσα στο 2008.

Μετά έγινα γκρινιάρα: Μα πού πήγε η έμπνευση; Δύο τόσο διαφορετικά βιβλία με δύο τόσο ίδια εξώφυλλα;

Μετά σκέφτηκα πως δεν μπορεί, πρέπει να πρόκειται περί απλής σύμπτωσης.

 

16 σκέψεις σχετικά με το “Παραξενεύτηκα”

  1. H γυναίκα στο εξώφυλλο της «Ανάκρισης», φαίνεται ν’ακουμπά πάνω σε ένα τούβλινο τοίχο και η φωτογραφία έχει γυριστεί 90 μοίρες. Άρα το όλο θέμα είναι ακόμα πιο «ύποπτο» 😉

    «Τελείως διαφορετικά βιβλία. Τελείως διαφορετικοί συγγραφείς. Πολύ παρόμοια εξώφυλλα.»
    Είχα διαβάσει πριν καιρό ένα άρθρο, δεν θυμάμαι σε ποιο έντυπο της αλλοδαπής. Οι έρευνες δείχνουν ότι το αναγνωστικό κοινό αποτελείται κυρίως από γυναίκες και έτσι τα εξώφυλλα σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να τις προσελκύουν (σε αυτό το σημείο insert θαυμασμό και έκπληξη). Προφανώς οι διευθυντές εμπορικού έχουν πολύ συγκεκριμένες απόψεις για το τι κινεί οπτικά το ενδιαφέρον του γυναικείου αναγνωστικού κοινού. Κρίμα.

    Απάντηση

    1. Για το βιβλίο της κ. Κουγιουμτζή δεν έχω άποψη, αν και από τα ελάχιστα διηγήματά της που έχω διαβάσει, δε θα τα περιέγραφα ως γυναικεία, τουλάχιστον όχι με την έννοια που έχουμε προσδώσει στο χαρακτηρισμό.
      Σχετικά με το βιβλίο του κ. Μαγκλίνη, μόνο ως αμιγώς γυναικείο δεν θα το περιέγραφα, για περισσότερους από έναν λόγους.

      Απάντηση

      1. Mα δεν έχει να κάνει με αν το θέμα είναι «γυναικείο» ή όχι, δεν μιλώ για chick lit. Οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο και φαντάζομαι στην ποσότητα εμπεριέχεται και η «ποιότητα». Γι’ αυτό και είναι κρίμα οι επιλογές εξωφύλλου να περιορίζονται και να καθοδηγούνται από απόψεις για το τι θεωρεί ελκυστικό ως θέμα μια γυναίκα. 🙂

    2. Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ όταν διάβαζα την παραπάνω ανάρτηση. Θα ‘θελα νομίζω περισσότερη έμπνευση στα εξώφυλλα των βιβλίων. Μπορεί να μην εγγυάται κάτι για το βιβλίο αυτό καθ’αυτό, αλλά είναι και λίγο θέμα προδιάθεσης.

      Απάντηση

    1. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των εκδόσεων Καστανιώτη, το εξώφυλλο του βιβλίου συνέθεσε η εταιρεία egreen|Ε. ΠΑΓΚΑΛΟΥ και το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 3 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς το εξώφυλλο θα ήταν έτοιμο τρεις μήνες πριν περίπου. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των εκδόσεων Κέδρος, το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2008 (χωρίς λοιπές λεπτομέρειες περί ημερομηνίας και σύνθεσης εξωφύλλου).

      Απάντηση

  4. Αν έχεις στα χέρια σου την Ανάκριση, θα μπορείς να δεις λεπτομέρειες για τη σύνθεση του εξωφύλλου. Μπορείς επίσης να δεις κι αυτό http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5262-7 σε συνδυασμό με αυτό http://mmetoday.blogspot.com/2011/11/blog-post_17.html. Για να γελάσεις, αν μη τι άλλο.

    Απάντηση

    1. Δεν έχω το βιβλίο μαζί μου. Εάν το έχεις εσύ, παρακαλώ για τις λεπτομέρειες που λείπουν από την ιστοσελίδα του Κέδρου.
      Όσο για το άλλο, ε, αυτό είναι σίγουρα ύποπτο LOL

      Απάντηση

      1. Να τονισθεί ότι εν προκειμένω το χρυσοπορφυρί το λάνσαρε ο Καστανιώτης. Τη μόδα ακολούθησε ο Κέδρος δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα.

    4. Κι εγώ όταν το είδα γέλασα! Και γενικά το πολύ χρησιμοποιήσαμε πέρυσι το neon:
      http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5267-2
      http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5320-4

      Η αλήθεια είναι ότι το NEON το «εμπνευστήκαμε» από την αγγλική έκδοση του Pynchon:

      Ο γραφίστας του Βέρτη δε ξέρω από που εμπνεύστηκε…

      Απάντηση

Αφήστε απάντηση στον/στην Chrysa Dag. Ακύρωση απάντησης