I want the world to squeeze me into wine and serve me to the planets

Αυτή είναι η δεύτερη ανθολογία κόμικς που διαβάζω. Δεν την ανακάλυψα με όσο παράξενο τρόπο είχα ανακαλύψει την πρώτη, αλλά και πάλι ήταν έκπληξη το πώς τη βρήκα.

Το τελευταίο βιβλίο που θα περίμενα να πάρω από το Judd, ίσως το καλύτερο second hand βιβλιοπωλείο του κεντρικού Λονδίνου, ήταν το The Best American Comics 2008. Γενικώς, από το Judd έχω κατά καιρούς αγοράσει πολλά και διάφορα βιβλία (όπως αυτό και αυτό), αλλά ποτέ κόμικς. Κάκιστα.

Η σειρά The Best American Comics ξεκίνησε το 2006 και περιλαμβάνει αποσπάσματα από τη δουλειά μερικών από τους καλύτερους Βορειοαμερικανούς δημιουργούς. Με μία εξαιρετική ποιότητα έκδοσης (σκληρό εξώφυλλο, καταπληκτική ποιότητα χαρτιού και χρωμάτων – συγχαρητήρια στη Houghton Mifflin), τη σειρά κάθε χρόνο αναλαμβάνουν να επιμεληθούν κάποιοι από τους «μάγους» των κόμικς, όπως ο Harvey Pekar και ο Chris Ware. Τον τόμο του 2008 επιμελήθηκε η εναλλακτική Lynda Barry.

Η Lynda Barry είναι διάσημη και βραβευμένη για τα εβδομαδιαία στριπάκια της, όπως το Ernie Pook’s Comeek, κι έτσι ο τόμος του 2008 έχει πολλά τέτοια. Εκτός, λοιπόν, από ένα εισαγωγικό και πολύ συγκινητικό στριπ της ίδιας της Barry, το οποίο με χρώμα και σκίτσο σαν παιδική ζωγραφιά στοχάζεται πάνω στην εμπειρία της ανάγνωσης κόμικς, το The Best American Comics 2008 περιλαμβάνει τη δουλειά 26 άλλων δημιουργών.

Όπως σε όλες τις συλλογές, κάποια στριπς με άφησαν αδιάφορη. Ένα-δυο τα προσπέρασα. Κάποια, όμως ήταν εξαιρετικά. Ξεχώρισα το The Thing About Madeline της Lilli Carré (που κέρδισε το Ignatz Award for Outstanding Story το 2008), στο οποίο η μοναχική, θλιβερή ηρωίδα βρίσκει ένα βράδυ τον εαυτό της να κοιμάται στο κρεβάτι της.

Ή το Seven Sacks της Eleanor Davis (η οποία επιμελήθηκε και το εξώφυλλο του τόμου), μία σκοτεινή παραβολή για τα παντός είδους τέρατα και την ευθύνη όλων εκείνων που διευκολύνουν το έργο τους.

Στον τόμο συμμετέχει και ο διάσημος Matt Groening, «πατέρας» της οικογένειας Simpson, ο οποίος εμπνεύστηκε το στριπ του από τις απίστευτες ατάκες των δύο πραγματικών του γιων. Πολλή πλάκα.

Βέβαια, από το The Best American Comics 2008 δε θα μπορούσε να λείπει ο σπουδαίος Chris Ware. Ο τόμος περιλαμβάνει τα συγκλονιστικά εξώφυλλα του New Yorker που είχε δημιουργήσει ο Ware για την Ημέρα των Ευχαριστιών. Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Chris Ware σχεδίασε μία σειρά εξωφύλλων που αφηγούνται δύο ιστορίες: η μία εκτυλίσσεται το 1942 και η άλλη σήμερα. Με το γνωστό δαιδαλώδες και σχηματικό του σχέδιο, με μελαγχολικές ιστορίες μοναχικών ηλικιωμένων αλλά και λαμπερά δείπνα με γαλοπούλες, ο Ware έκανε πάλι το θαύμα του.

Για μένα, όμως, το μεγαλύτερο κέρδος από αυτό το σπουδαίο βιβλίο ήταν η γνωριμία μου με τον Καναδό Seth. Το στριπ του για τη ζωή και το θάνατο του τηλεπαρουσιαστή George Sprott (1894-1975), το οποίο δημοσιεύτηκε στο New York Times Magazine (και κανείς το βρίσκει εδώ) με εντυπωσίασε πολύ.

Το ομολογώ: Έχω ήδη μετανιώσει που δεν αγόρασα όσους τόμους The Best American Comics είχε το Judd. Σκέφτομαι συνέχεια ότι αν δεν ήταν το βάρος των βιβλίων θα τους είχα πάρει. Γιατί η τιμή δεν ήταν ζήτημα. Για του λόγου το αληθές:

Υ.Γ.1: Ο τίτλος αυτού του post προέρχεται από το πολύ καλό στριπάκι του Kaz, The Underworld Series. Ολόκληρη η ατάκα του μεταλλαγμένου αξύριστου ποντικού έχει ως εξής: I awake intoxicated. I want to fuck the world. Then I want it to squeeze me into wine and serve me to the planets.

Υ.Γ.2: Τάσο, πρέπει πια να είσαι περήφανος για μένα.